S05M03 - 27/10/2017 - Αντίσταση Vs Μεταξά (Post Game Report)
Ακολουθεί ανάλυση από τον +Α&ΟΥ:
Ξύπνησε μέσα στον πόνο. Το «ξύπνησε» βέβαια αποτελούσε ευφημισμό, καθώς αυτή η ενέργεια προϋποθέτει μια πρότερη κατάσταση ύπνου, και αυτό δεν ήταν κάτι που είχε καταφέρει να κάνει εκείνο το βράδυ. Ο πόνος που είχε ξεκινήσει να αισθάνεται, ως μικρή ενόχληση στην αρχή, στο δόντι, είχε εξελιχθεί σε μεγάλη ενόχληση που δεν τον άφηνε να κοιμηθεί. Η επίσκεψη στον οδοντίατρο, κάτι που προγραμμάτιζε εδώ και τέσσερις μήνες και όλο ανέβαλε, έπρεπε να οργανωθεί το συντομότερο. Καθώς ο ήλιος δεν είχε ακόμα ανατήλει, αποφάσιε να βάλει στο βίντεο την κασέτα με το παιχνίδι της τελευταίας αγωνιστικής των Άμπαλων, για να περάσει η ώρα.
Αυτό που είδε δεν ήταν πολύ διαφορετικό από αυτό που ένοιωθε εκείνη τη στιγμή, καθώς, αν και ο πόνος είχε φύγει, η ενόχληση παρέμενε, και το ίδιο έκανε η μνήμη του πόνου, που, όπως σε κάθε τέτοια περίπτωση γίνεται, ενισχύει παρά αμβλύνει την αίσθηση που είχε. Είχε χάσει την πρωτοβουλία, σκέφτηκε, και στη συγκεκριμένη περίπτωση, η πρωτοβουλία σήμαινε ότι θα πήγαινε στον οδοντίατρο όταν τον βόλευε αυτόν και όχι όταν το σώμα του του έλεγε, με τον τρόπο του, ότι ήταν πλέον ώρα να γίνει. Η έννοια της πρωτοβουλίας, προερχόμενη, όπως πολλές άλλες, από την επιστήμη του πολέμου, δεν είναι τίποτα άλλο από την περιγραφή μιας ψυχολογικής κατάστασης, ενός ατόμου, ενός στρατού ή, στην προκειμένη περίπτωση, μιας ομάδας. Ως προς αυτό το σημείο, η έννοια της πρωτοβουλίας, τόσο στον πόλεμο, όσο και οποιαδήποτε άλλη ανθρώπινη δραστηριότητα, δεν είναι ποτέ τίποτα περισσότερο από ένα ψυχολογικό αβαντάζ, η μίξη των συναισθημάτων της μίας πλευράς ότι κερδίζει με αυτά της άλλης πλευράς, ότι κάτι πήγε στραβά, ότι τώρα πρέπει να προετοιμαστούν να αντιμετωπίσουν μία κατάσταση αντί να να προετοιμάζουν μια επιθετική κίνηση. Και καθώς είναι τόσο έντονα συνδεδεμένη με την «προετοιμασία», η αρχική εξέλιξη της κατάστασης δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία, εφόσον αυτή έρχεται μέσα στα προϋπάρχοντα πλαίσια ενός σχεδίου δράσης. Αυτό είναι που είχε χάσει στο πρόβλημα με το δόντι του, και αυτό είδε να εξελίσσεται στα πλαίσια του αγώνα που έβλεπε τώρα στο βίντεο.
Η μία ομάδα, η Αντίσταση (κόκκινοι), είχε πολλά μειονεκτήματα. Έπαιζε με παίχτη λιγότερο, η ομάδα ήταν πιο αργή και πιο γερασμένη, χωρίς κάποιον να παίζει οργανωμένα στην επίθεση και με κακή, σχεδόν στο σύνολο των παιχτών της, φυσική κατάσταση. Η προετοιμασία για τον αγώνα βασίστηκε στα λίγα πλεονεκτήματα που μπορούσε να παρατάξει στο τραπέζι. Έναν καλό τερματοφύλακα, και ένα σχέδιο δράσης, περιορισμένο, απλό, αλλά, σε κάθε περίπτωση, σχέδιο. Του θύμισε το στρατηγό Κατσιμήτρο, μέραρχο της 8ης Μεραρχίας την περίοδο πριν την εισβολή των Ιταλών, ξημερώματα 28ης Οκτωβρίου του ’40 – χρονιάρα μέρα που είναι. Δεν είχε πολλά πλεονεκτήματα να παρατάξει στο πεδίο της μάχης ο Μέραρχος, πέραν της γνώσης του πεδίου – και της εξ αυτού δυνατότητας οργάνωσης της άμυνας σε σημείο ευνοϊκό για αυτόν και όχι για τους προελαύνοντες Ιταλούς – και του φρονήματος των στρατιωτών, που σχεδόν στο σύνολό τους προέρχονταν από την Ήπειρο, την περιοχή που η μεραρχία του καλούνταν να υπερασπιστεί πρώτη. Έτσι και οι κόκκινοι, παρέταξαν μια ομάδα με έμφαση στο κέντρο της άμυνας, με τους πλάγιους μπακ να έχουν εντολή να μη μαρκάρουν στα άκρα, σφυχτό κέντρο και προσπάθεια εκμετάλλευσης των αντεπιθέσεων με τέσσερις παίχτες.
Η πίστη στο σχέδιο δεν κλονίστηκε ούτε όταν οι μπλε σκόραραν πρώτοι, με το Διαμάντη – στην πρώτη φορά που αποφάσισε να βγει μπροστά, και αφού πρώτα έκανε το σταυρό και ψιθύρισε το «Πάτερ Ημών» - που έπιασε ένα ξερό σουτ σαν του Γιαννακόπουλου με την Πόρτο, κρέμασε τον Πρώτο και έκανε το 1 – 0. Έκαναν τη δουλειά τους όπως έπρεπε, αφήνοντας τους μπλε να νομίζουν ότι έχουν τον έλεγχο του παιχνιδιού και πολύ σύντομα, όχι μόνο ισοφάρισαν, αλλά πέρασαν και μπροστά. Μια εσωτερική αλλαγή, ενώ βρίσκεσαι μπροστά στο σκορ, μπορεί να εκληφθεί ως σημάδι αδυναμίας, αλλά το να διορθώσεις πράγματα που βλέπεις ότι δεν τραβάνε, είναι πάντα καλό, και δε σου στερεί από τη δυναμική σου. Πέρασα, λοιπόν, εγώ στην άμυνα – μια και στην επίθεση έπαιζα σαν κοπριά πάλι – και πέρασε ο Τζότζος στο κέντρο – μια και στο κέντρο της άμυνας έπαιζε και αυτός σαν κοπριά, αν και αυτό είναι μια κατάσταση που έχει παγιωθεί και δεν εκπλήσει κανένα. Μάλλον του λείπει ο Χαρούλης, γιατί χωρίς αυτόν δεν μπορεί να λειτουργήσει και ως εκ τούτου, Χαρούλη, κοίτα να επιστρέψεις σύντομα, να ξαναγίνεις ο «Αγκαλίτσας Φωτεινούλης» του Τζότζου μας, γιατί σέρνεται από τότε που έφυγες.
Από την άλλη, ο Πρώτο έκανε μία ακόμα μεγάλη εμφάνιση, και μάλλον σε αυτό βοήθησε το αλκοόλ. Το πόσο αλκοόλ ακριβώς, αποτελεί μυστήριο, αλλά κρίνοντας από το γεγονός ότι κατάφερε να μπερδέψει τον Ζεν με εμένα, η απάντηση είναι μάλλον εύκολη. Η ηρεμία και η πίστη στο σχέδιο απέδωσαν και γρήγορα το σκορ έγινε 3-2 υπέρ των κόκκινων, με το ημίχρονο να κλείνει στο 7-3 και το παιχνίδι τελικά, στο 10-4. Μεγάλη νίκη, που έγινε ακόμα μεγαλύτερη όταν ο αγαπημένος προπονητής του Τζότζου, ο Τάκης ο Λεμονής, του έστειλε μήνυμα στο κινητό να τον ευχαριστήσει για τα μαθηματα προπονητικής που του έκανε και συνεχίζει να του κάνει πριν, κατά και μετά από κάθε παιχνίδι του Ολυμπιακού. Φήμες λένε ότι του ζήτησε και συμβουλές για το πως μπορεί να απολυθεί από τον Πανσερραικό στο μάνατζερ, ένα επίτευγα που προσπαθεί να πετύχει στον ελέυθερό του χρόνο, αλλά μόνο ο Τζότζος το έχει πετύχει.
Το τελικό σκορ, σε ένα παιχνίδι τέτοιου ενδιαφέροντος, μπορεί να μην έχει ιδιαίτερη σημασία, αλλά αφού αναφέρεται, θα προσπαθήσουμε να θυμηθούμε και τους σκόρερ – εδω βέβαια δε θυμάμαι τι έφαγα εκείνο το βράδυ, σιγά μη θυμηθώ ποιος έβαλε τα γκολ... Από τους κόκκινους, έβαλε σίγουρα ΤΡΙΑ (ολογράφως και με κεφαλαία) ο Νίκος ο Τοπάλης, που ελέω της απουσίας του Νικολαΐδη, αλλά και της εμφανούς βελτίωσης της φυσικής του κατάστασης για αδιευκρίνιστους λόγους, έχει μετατραπεί σε μεγάλο πρωταγωνιστή – άμα πάρει την μπάλα με την πλάτη, ο αμυντικός για να τους την πάρει πρέπει να κάνει κύκλο γύρω του σα να μπαίνει σε round about, αλλά είπαμε... Σκόραραν επίσης και ο Μοχάμεντ, δις μάλλον, ο Φουάντ και ο Θωμάς σίγουρα από ένα, και μάλλον σκόραραν και ο Τάρεκ με τον Τζότζο. Από τους μπλε, έβαλαν δύο ο Ζεν, που αφού τον μπέρδεψε ο πρωτο, μπερδεύτηκε και μόνος του και νόμιζε ότι είναι εγω, και άρχισε τα πουστρομανωλαίικα που λέει και μια ψυχή, ο Διαμάντης με το Πάτερ Ημών του – πως λένε στο American football Hail Mary… - και ένα έβαλε και ο Τζουρ φωνάζοντας να του φέρουν τον Γκάρλια να του μάθει πως γίνεται. Αν υπάρχει κανείς που θυμάται άλλα γκολ, ή που νομίζει ότι το σκορ είναι διαφορετικό, ας ενημερώσει τη συντακτική ομάδα να κάνει τις απαραίτητες διορθώσεις. Επίσης, μπορεί η μεγάλη αγάπη και ο άξιος διάδοχος των Καραγκούνη και Λουγκάνη, Γιώργος Πεφτομόνος Νικολαΐδης, να μην ήταν στο γήπεδο, λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, αλλά πολλοί προσπάθησαν να τον μιμηθούν, με πρώτο και καλύτερο το Σάμερ, που έπεσε μόνος του με μοναδική μεγαλοπρέπεια, αλλά και το Μήτσο, που δεν έπεσε μόνος του, αλλά αν υπήρχε κάμερα slow motion, πιο γρήγορα θα τον έδειχνε να πέφτει.
Υ.Γ. Τέλος, μια ακόμα παρατήρηση. Μια και δεν έχουμε διαιτητή στο γήπεδο – και τη μία φορά που είχαμε του είπαμε να φύγει πριν φάει ξύλο – οι κανόνες είναι ότι άμα κάποιος ζητήσει φάουλ το παίρνει. Συζήτηση μπορεί να γίνει, αλλά ο κανόνας είναι αυτός, και λόγω ύπαρξής του, έχουμε καταφέρει να κρατήσουμε ισορροπίες και να παίζουμε μπάλα εδώ και 5 χρόνια.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Παρέμβαση απο ΦΑΛΑΚΡΗ ΗΔΟΝΗ
Ολοι μαζι μπορουμε, υπογραφουμε και απαιτουμε ...
Πατα στο sign petition και ξηγησου
Μην ξεχασεις να κανεις share
---------------------------------------------------------------------------------------------
