S05M02 - 20/10/2017 - Red Pill Fans Vs Blue Pill Fans (Post Game Report)
Ακολουθεί ανάλυση από τον +Α&ΟΥ
Η μία τηλεόραση ήταν συντονισμένη στη Νόβα. Η άλλη στο Game Pass. Η μία έδειχνε Ολυμπιακό – ΠΑΟΚ. Η άλλη Patriots – Falcons. Το μόνο κοινό ήταν η ομίχλη που επικρατούσε και στα δύο γήπεδα, αν και αυτή στη Βοστώνη ήταν το αποτέλεσμα της ύπαρξης στον αέρα μικρών υγροσταγονίδιων, που δημιουργήθηκαν από τη συμπύκνωση των υδρατμών και επικολλήθηκαν στα αναρίθμητα σωματίδια που αιωρούνταν στην ατμόσφαιρα του Foxborough. Αντίθετα, στον Πειραιά, η ομίχλη ήταν κυρίως το αποτέλεσμα αναρίθμητων καπνογόνων που άναψαν οι οπαδοί του Ολυμπιακού για να υποδεχτούν τον αγαπημένο πελάτη τους από τη Βόρεια Ελλάδα, σε μια ομαδική και διόλου προγραμματισμένη έκφραση αγάπης και εκτίμησης. Το αποτέλεσμα βέβαια ήταν το ίδιο, και η δυνατότητα παρακολούθησης οποιουδήποτε από τα δύο ντέρμπι παρουσίαζε τις ίδιες δυσκολίες.
Η επόμενη κίνηση ήρθε αυτόματα. Άνοιξε τον υπολογιστή και επέλεξε το αρχείο με το βίντεο από το παιχνίδι της ιστορικής πλέον ομάδας των Άμπαλων της Ντόχας. Αφού δεν μπορούμε να δούμε αθλητικά, σκέφτηκε, ας το γυρίσουμε στην κωμωδία, μέχρι να πέσει η ομίχλη. Και κωμωδία είδε. Γιατί το παιχνίδι δεν μπορεί να χαρακτηριστεί διαφορετικά. Η μπλε ομάδα, παρατήρησε, είχε στηθεί υποδειγματικά, όντας έτοιμη να χτυπήσει το παιχνίδι από την αριστερή πλευρά. Ίσως γι αυτό ξεκίνησε με δύο αριστερά μπακ να παίζουν το ένα δίπλα από το άλλο. Το ότι δεν υπήρχε άνθρωπος στη δεξιά πλευρά, δεν έχει σημασία, γιατί όπως έλεγε και μια ψυχή «αμυνόμαστε από αριστερά και κάνουμε επίθεση από δεξιά». Από τη μεριά της, η κόκκινη ομάδα ξεκίνησε κανονικά το παιχνίδι, αλλά όσον αφορά το συγκεκριμένο ρεπορτάζ, έπαιζε με παίχτη λιγότερο, μια και ένας παίχτης απαίτησε να μη γίνει αναφορά στο όνομά του καθόλου. Και επειδή η στήλη είναι φιλεύσπλαχνη, για μία και μόνη φορά δε θα ακολουθήσει τη συνηθισμένη τακτική της να γράφει τέτοιου είδους αιτήματα στα παπάρια της, αλλά θα το κάνει αποδεκτό το αίτημα, φροντίζοντας να σβήσει κάθε αναφορά στο συγκεκριμένο παίχτη και σε όσα σημεία κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατό, να αντικαταστήσει το όνομά του με τον κωδικό «Αλέξης».
Το παιχνίδι, είδε, ότι ξεκίνησε δυναμικά και πολύ επιθετικά και από τις δύο ομάδες. Από τη μια όμως, η επίθεση των μπλε έπεσε πάνω στη διαολεμένη φόρμα του Πρωτονοτάριου, ενώ η επίθεση των κόκκινων στα αντανακλαστικά του Πετράν. Με το σκορ στο 0-0 για πολύ ώρα, και με τη τεράστια βοήθεια τη δικιά μου, που έχανα τη μία ευκαιρία μετά την άλλη, οι κόκκινοι αποφάσισαν να επιτεθούν από τα πλάγια, μια και το κέντρο, όπου δέσποζε η παρουσία του .................................... δεν απέδιδε τα αναμενόμενα. Στα πλάγια λοιπόν βρήκε χώρο ο Χρήστος και ο Θωμάς, και με τη βοήθεια του Κουλιέρη και του Άπου έκαναν το 2-0. Οι μπλε αντεπιτέθηκαν και σε αυτό βοήθησα εγώ που έφυγα από την επίθεση για να παίξει κάποιος που το είχε. Έτσι ήρθαν δύο γκολάκια με το Γιάννη να αξιοποιεί την κάθετη πάσα που του έβγαλα, και το Ζενέ να σκοράρει με μαγικό, αν και όχι τόσο προσχεδιασμένο, τρόπο. Ο Χρήστος ξαναέβαλε μπροστά τους κόκκινους και εκεί κάπου είπαμε να το σφυρίξουμε, για να δούμε και λίγο το μικρό που έβλεπε το παιχνίδι με τεράστιο ενδιαφέρον.
Το δεύτερο ημίχρονο ήταν άλλο ένα κλασσικό παράδειγμα της μειωμένης αντοχής που χαρακτηρίζει όλες τις ελληνικές ομάδες που αγωνίζονται στο εξωτερικό. Όσο το έβλεπα από έξω, είχα το Σπύρο να με ρωτάει γιατί κανείς δε θέλει να πάιζει στο κέντρο του γηπέδου, κι άντε να εξηγήσεις στο παιδί τι συμβαίνει... Όσο το έβλεπα από μέσα, οι παίχτες και η μπάλα με προσπερνούσαν με χαρακτηριστική ταχύτητα, και γι αυτό δε θυμάμαι και πολλά πράγματα, εκτός από τον .................................... που έπαιζε δίπλα μου την περισσότερη ώρα, όχι τόσο λόγω σχεδίου, αλλά γιατί δεν έτρεχα, και αυτός δεν μπορούσε να τρέξει επίσης. Οι δύο ομάδες βρίσκονταν συνεχώς στην επίθεση, με το ρυθμό να έχει ανέβει, και το σκορ να ανεβαίνει επίσης, αλλά χωρίς να αλλάξουν τα βασικά χαρακτηριστικά του αγώνα που ήθελε τους κόκκινους να σκοράρουν και τους μπλε να χάνουν τη μία ευκαιρία μετα την άλλη. Κάπως έτσι οδηγηθήκαμε στη λήξη με ένα σκορ που κάποιοι λένε ότι ήρθε 9-4 και κάποιοι άλλοι 8-3. Το συμπέρασμα είναι ότι η διαφορά κυμάνθηκε στα 5 γκολ όπως και να έχει. Ένα δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι ο Πρωτονοτάριος περιμένει κλήση από τον Σκίμπε και ετοιμάζει βαλίτσες για την κροατία. Κι ένα τελευταίο συμπέρασμα είναι ότι ο «Αλέξης», είτε χάσει είτε κερδίσει, θα έχει τον τελευταίο λόγο και θα βγάλει άλλα συμπεράσματα, όχι μόνο για την πολιτική και κοινωνική κατάσταση της χώρας ή για το πως εξελίχθηκε το ντέρμπι του Πειραιά, αλλά και για ένα παιχνίδι που έπαιζε και αυτός μέσα.
Αλλά έτσι είναι αυτά και ο καθένας έχει τη δικιά του οπτική, και στην τελική το δικαίωμα να γράφει ή όχι αιτήματα άλλων στα ... του. Ένα τελευταίο σχόλιο είναι ότι οι άνθρωποι του γηπέδου εργάζονται εκεί και εμείς, ασχέτως αν πληρώνουμε, παραμένουμε φιλοξενούμενοι. Με φωνές και απειλές στους υπαλλήλους της Αλ Αράμπι δε λύνεται κανένα πρόβλημα. Περισσότερα, μάλλον, δημιουργούνται. Γι αυτό υπάρχουν μέλη της ομάδας που μιλάνε κάθε εβδομάδα με τους ανθρώπους του γηπέδου, και αυτό θα παραμείνει έτσι. Ο νοών, ελπίζω, νοείτο.
Τέλος, ατομική κριτική δεν γράφω σήμερα, κυρίως γιατί δε θυμάμαι τις συνθέσεις. Ας βάλουμε σε όλους 8, πλην εμού που παίρνω 5 γιατί ήμουν ΓΤΠ...
Καλή αρχή λοιπόν και τα λέμε την άλλη εβδομάδα.
