S04M30 Ahmar Fans Vs Azraq Fans (05/05/2017)

2017-05-11 16:00

Ακολουθει ανάλυση απο Manolo +Α+ΟΥ 

Παρασκευή βράδυ, και μόλις είχα πέσει για ύπνο, κατάκοπος, ως συνήθως... Το τηλέφωνο άρχισε να χτυπάει, αλλά δεν του έδωσα σημασία. Αυτό επέμενε. Δύο, τρεις, τέσσερις φορές... Στο έκτο χτύπημα, αναγκάστηκα να απαντήσω, με τη διάθεση κάποιου που μόλις τον ξύπνησαν από ένα ωραίο όνειρο. «Είδα το παιχνίδι», είπε, με τη χαρακτηριστική του φωνή ο Αντώνης από την άλλη πλευρά, με το που το σήκωσα. «Αυτό με πήρες να μου πεις; Και έπρεπε να με ξυπνήσεις; Και αφού το είδες, γιατί δεν κάθεσαι να γράψεις κιόλας τις σκέψεις σου, γιατι βαριέμαι;», απάντησα εγώ με ερώτηση, κλασσικά... «Αυτό θα κάνω», είπε πάλι ο Αντώνης και έκλεισε το τηλέφωνο. Έπεσα ξανά για ύπνο, βέβαιος ότι ο Αντώνης Πανούτσος θα καλύψει επάξια την ανορεξιά που ένοιωθα για να γράψω οτιδήποτε για έναν αγώνα, όπου η συμμετοχή μου κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί φιλική. Άσε που γράφει ήδη ο Αρμάος, και μέχρι την Παρασκευή, ενδέχεται να έχει τελειώσει κιόλας... Τα παρακάτω είναι όσα μου έστειλε ο φίλος Αντώνης σχετικά με το παιχνίδι...

«Το ποδόσφαιρο, ως άθλημα, έχει εξελιχθεί από την αρχική του μορφή ως παιχνιδιού, σε μια νέα μορφή αθλήματος, με κανόνες και ρόλους. Πλέον, δεν είναι ένα παιχνίδι όπου βλέπεις 20 μαντράχαλους να κινούνται άσκοπα σε ένα ασαφώς ορισμένο χώρο και να κηνυγάνε μια μπάλα χωρίς αιτία και σκοπό. Κι αυτή η εξέλιξη έχει αφαιρέσει την ξεγνοιασιά από το παιχνίδι. Θα ήθελα, εκ βαθέων καρδίας, να ευχαριστήσω τους κόκκινους, και προσωπικά το ίνδαλμα μου, τον ΠΠΠ που επανέφεραν το παιχνίδι στο επίπεδο της αλάνας. Against modern football γατάκια! Θέλετε σαφώς ορισμένους ρόλους και θέσεις; Να πάτε στο δημόσιο... Εδώ είναι γήπεδο και ο καθένας θα κάνει ότι θέλει. Ή μήπως όχι; Οι μπλε φάνηκαν να ευχαριστιούνται περισσότερο το παιχνίδι παρ’ότι έπαιζαν με σφυχτοδεμένα λουριά γύρω από το λαιμό τους. Μήπως τελικά οι αλυσίδες και τα δεσμά, σε αθλητικό, δε μειώνουν αλλά αυξάνουν τη δημιουργηκότητα; Μήπως η συλλογική ευχαρίστηση, σε ένα ομαδικό άθλημα προέρχεται μέσα από μια εκ των προτέρων διανομή ρόλων, που ενώ φαινομενικά μειώνουν την ελευθερία κινήσεων, εν τέλει αυξάνουν το δείκτη ευχαρίστησης όλων; Και μήπως η ύπαρξη ενός δεσμοφύλακα δε μειώνει την απόλαυση, αλλά φροντίζει ώστε να τη μοιράσει ισόποσα σε όλους όσους παίζουν;

Το παράδειγμα του συγκεκριμένου αγώνα είναι χαρακτηριστικό. Από τη μιαοι κόκκινοι, και μέσα σε αυτούς, όσοι τρέχουν περισσότερο, με την εξαίρεση του Ανδρέα και του Σάμερ. Όχι αλήθεια... Θωμάς, Π. Νταλαπέρας, Πρεβεδόρος, Νικολαΐδης (όταν στέκεται όρθιος), Αρμάος (για κάνα εικοσάλεπτο, μετά περπατάει και πιάνει τη γάμπα του), Χ. Νταλαπέρας, Πάνος Δ., Alberto, Στήλιος... Μιλάμε για non-stop motor! Κι όμως, αυτή η ομάδα κατάφερε να φάει δέκα γκολ, και είχε ως μοναδικό σκόρερ (δις μάλιστα) τον Γκάρλια. Τον ΓΚΑΡΛΙΑ!!! Κατά τη διάρκεια του αγώνα, μου αναφέρθηκε ότι κάποιοι έκαναν παράπονα για το μοίρασμα των ομάδων. Μάλιστα... Μήπως να κοιτάγανε καλύτερα τις θέσεις που έπαιξαν; Σημειώνουμε κάποιες από τις ανορθογραφίες:

·         Ο Π. Νταλας, ως κεντρικός επιθετικός.

·         Ο Χ. Ντάλας, ως δεξί εξτρέμ.

·         Ο Αρμάος σε έναν απροσδιόριστο ρόλο κάπου στο κέντρο.

·         Ο Τζότζος, σε έναν άλλο απροσδιόριστο ρόλο, box-to-box.

·         Ο Πάνος Δ. ως δεξί μπακ.

Ξεκινάει το παιχνίδι και δύο λεπτά με τά την έναρξη, ο Τζότζος παίρνει τον Ανδρέα από κοντά και ξεκινάει ένα ψηστήρι για να τον βάλει στην επανάσταση. Επί 20 λεπτά είναι κολλημένος πάνω του, τόσο που ακόμα ακι ο Μπάντι ένοιωσε άβολα και πήγε για βόλτα για να μη το βλέπει. Και μετά το εικοσάλεπτο, φεύγει και αφήνει μόνο του τον Τζούσι να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, ως μόνος αμυντικός χαφ, απέναντι στον Manolo, τον Ανδρέα, το Σάμερ και τον Άπο που έβγαιναν από το κέντρο. Άντε γεια... Από το 30 και μετά, οι κόκκινοι έπαιζαν με 13 παιχτες, χωρίς αριστερό μπακ (γιατί ο Beto είπε να προωθηθεί μπας και παίξει κι αυτός λίγο), χωρίς επιθετικό, χωρίς αμυντικό χαφ και χωρίς αριστερό εξτρέμ (μια και φρόντισαν να βγάλουν το Νικολαΐδη από την εξίσωση, χωρίς να του δίνουν την μπάλα). Με αυτά και με αυτά, κι αφού προηγήθηκαν με ένα πέναλτι του Γκάρλια με 1-0, μετά τους πήρε η κάτω βόλτα. Έφαγαν έναν γκολ που δεν έπρεπε, από ασιστ του κεντρικού τους αμυντικού, ένα δεύτερο όταν ο Θωμάς αποφάσισε αντί να διώξει να κάνει σκριν στον τερματοφύλακά του, και στο δεύτερο ημίχρονο, όποιος ήθελε από τους μπλε, διάλεγε από ποια τρύπα θα περάσει για να σκοράρει, συμπεριλαμβανομένων του παππού (γκολάρα, με αριστερό ξερό σουτ εκτός περιοχής) και του Τζουρ. Ο Manolo αποχώρισε για να μη ζορίσει το πλευρό άλλο, μπήκε κι ένας άλλος με τους κόκκινους, και ενώ έπαιζαν με δύο παίχτες παραπάνω, έφαγαν δύο-τρία γκολ ακόμα. End of story που λένε και στο χωριό μου, που είναι φουλ στους καγκουρέζους.

Εν είδη επιλόγου, μια επισήμανση πάλι. Η επανάσταση μπορεί να περιμένει έξω από το γήπεδο. Μέσα σε αυτό, πρέπει να υπάρχει ένας να τρβάει τα λουριά στον κόσμο. Το να αφήνουμε ελεύθερο τον καθένα να αλωνίζει, δεν αυξάνει, αλλά μειώνει το δείκτη συλλογικής ευχαρίστησης του παιχνιδιού και δημιουργεί γκρίνιες, τις οποίες συνήθως ακούνε άλλοι. Food for thought»

Αυτά μου έστειλε ο φίλος Αντώνης, και οφείλω να τα γράψω όπως τα έγραψε αυτός. Από εκεί και πέρα, μια υποσημέιωση από εμένα.

Το να χωρίσεις τόσα άτομα και να φτιάξεις ομάδες όσο το δυνατό ίδιας δυαμικότητας, δεν είναι εύκολο. Η μέθοδος που χρησιμοποιείται είναι να χωρίζονται οι παίχτες σε ζευγάρια με κριτήριο είτε τη θέση που παίζουν είτε τα ποδοσφαιρικά χαρακτηριστικά. Οι ομάδες χωρίζονται έτσι με στόχο να είναι και ίσες και ομοιογενείς – από την άποψη του να έχουν παίχτες που παίζουν συχνά μαζί, ή γνωρίζονται και βρίσκονται και εκτός γηπέδου. Πάντα, κάποιοι από τους παλαιότερους παίχτες χωρίζονται επίσης, ώστε να υπάρχει σε κάθε πλευρά κάποιος που, εν είδη αρχηγού, θα τοποθετεί τους παίχτες σε θέσεις, και θα φροντίζει ώστε η ομάδα να είναι λειτουργική. Προφανώς δεν κάνουν όλοι για αυτή τη δουλειά, αλλά ακόμα κι αν δεν κάνουν, καλό θα είναι η ομάδα να ακολουθεί τις οδηγίες τους, μια και το χώρισμα έγινε με μια συγκεκριμένη λογική. Αν αυτή η λογική εκλείψει, οι ομάδες γίνονται άνισες και ο Γκάρλιας καραδοκεί.

Αυτά από εμένα...   

Azraq Fans
Player	Comments by A&OY	1-10
Dimitris Panagiotakis	Δεν πρέπει να έχει περάσει πιο εύκολο απόγευμα Παρασκευής ο Δημήτρης στο γήπεδο. Τρεις – τέσσερις φάσεις όλες κι όλες και σε αυτές αντέδρασε σωστά	8
Giorgos Tzourmanas	Δε χρειάστηκε να κόψει πολύ γιατί έκοβε ο άλλος δίπλα του. Όπου χρειάστηκε, ήταν όπως πάντα αποφασιστικός. Έβαλε και γκολ	8
Theofilos Kapetanios	Ως δεξί μπακ, πολύ καλός. Ως δεξί χαφ, το ίδιο. Δεν του έφυγε φάση, και έβγαλε όλο τον αγώνα με τη μίνιμουμ δυνατή γκρίνια, και ένα χαμόγελο στα χείλη συνέχεια. Είναι που τον έβλεπε ο γιος του μάλλον	8
Filos Ntalapera	Καλά θα πήγε, μια και δεν φάγαμε γκολ από τον παίχτη του	8
Miltos Farmakis	Ο παππούς έπαιξε ως μοντέρνος βραζιλιάνος αριστερός μπακ. Με πνευμόνια αλά Μαρσέλο, τρεξιματα αλά Καφού (από την άλλη, αλλά το ίδιο είναι) και με σουτ – γκολ αλά Ρομπέρτο Κάρλος. Αν έχει κανένα θεματάκι με τους προισταμένους του ever, τον περιμένει σίγουρη δουλειά στη Ρεάλ, που πίσω από το Μαρσέλο έχει κάτι στάχια	9
Dimitris Grigoropoulos	Το ποδόσφαιρο είναι απλό. Κόβεις ότι μπορείς, πρεσάρεις άμα δεν μπορείς να κόψεις, και άμα πάρεις την μπάλα, τη δίνεις σωστά στον κοντινότερο ελέυθερο παίχτη	8
Samer Abumogli	Άργησε λίγο να βρει τη θέση του, πράγμα λογικό όταν παίζουν τόσοι. Αλλά έπαιξε πολύ καλά και σωστά, έβαλε και ωραίο γκολάκι με το ουτ έξω από την περιοχή και κάλυψε σωστά το χώρο ευύνης του	8
Harris Kalogiannis	Αν και τραυματίας, δεν πιέστηκε, δεν έκανε λάθος και έπαιξε όμορφα και στρωτά	8
Rhali's friend	Άλογο από δεξιά, με δυνατό πόδι και καλή πάσα	8
Rhali Amrani	Κατέβαινε από αριστερα και έπεφτε συνήθως πάνω σε δύο δικούς του και έναν κόκκινο. Αφού κατάφερε να μην μπερδευτεί και να βρει άλλο χώρο να παίξει, ήταν αξιοπρεπέστατος	8
Apostolis Kalogiannis	Πρώτον, έβαλε γκολάρα, που κανονικά δε θα έπρεπε να μετρήσει γιατί το έκανε έτσι μόνο και μόνο για το θέαμα. Δεύτερον, άνοιξε όπως έπρεπε το παιχνίδι και μοίρασε την μπάλα σωστά. Τρίτον, έκατσε άμυνα για να ξεκουραστεί, κλείνοντας διαδρόμους στα μετόπισθεν	10
Manolis Tzannes	Μέτριο παιχνίδι, όντας τραυματίας και μετά από κοντά δύο μήνες αποχής. Με γκολ, όμως, έστω και πουστρομανωλαίικο	8
Andreas Koulieris	Σκόραρε πολύ, έτρεξε πολύ, όπως είχαμε σχεδιάσει, ο μόνος από τους μπλε με πνευμόνια να βγάλει όλον τον αγώνα στον ίδιο ρυθμό	10

&