S04M01 Blue Vs Red (14/10/2016)

Και κάπως έτσι, μετά από πολλές διαπραγματεύσεις, ξεκίνησε και αυτή η ποδοσφαιρική χρονιά για την ένδοξη ομάδα των Άμπαλων, με τα περισσότερα από τα αστέρια της να επιστρέφουν στο γήπεδο, όπου μεγαλούργησαν πέρυσι... Βεβαίως υπήρξαν και απώλειες, για τις οποίες θα συζητήσουμε αργότερα, αλλά όπως καταλάβατε, η Διοίκηση, με εντατικές προσπάθειες, απόντος του Προέδρου Πιγκουίνου Πουλματζή (για τους φίλους ΠΠΠ και για τους μυημένους PPP) που λείπει σε ταξίδι scouting στη Λατινική Αμερική, φρόντισε ώστε η θερινή αφαίμαξη ταλέντου από την ομάδα να μην είναι ιδιαίτερα εμφανής και σίγουρα ελάχιστα επώδυνη.
(Αν περιμένετε λεπτομέρειες σχετικά με το τι προηγήθηκε, κακώς περιμένετε, γατάκια... Ο γράφων χρησιμοποιεί την τεχνική in media res για την περιγραφή της ιστορίας του αγώνα. Ότι προηγήθηκε, ενδεχομένως να αναφερθεί αργότερα ή θα βγάλετε συμπέρασμα από τα συμφραζόμενα ή και τίποτα από αυτά τα δύο.)

Το ματς
Αν και μας πήρε λίγο ώρα, καθώς μάλλον όλοι βαριόμασταν, οι ομάδες χωρίστηκαν, οι γκρίνιες έκοψαν και το παιχνίδι ξεκίνησε. Από τη μια οι κόκκινοι, τιμώντας τις πρακτικές του ΠΠΠ (ΡΡΡ), πάρκαραν δύο πούλμαν μπροστά από τον Ted, το νέο γκολκίπερ που ήρθε να αντικαταστήσει τον Μπουφόν των φτωχών, και άφησαν το Χουντή με τον Άπο να κάνουν παιχνίδι μόνοι τους μπροστά. Από την άλλη οι μπλε, μάλλον δεν πήραν στα σοβαρά το παιχνίδι, και βρέθηκαν στο γήπεδο με εορταστική διάθεση. Μέχρι να καταλάβουν τι έγινε είχαν φάει τρία από τον Άπο και ψάχνονταν να βρουν τι φταίει (Καλώς τα παιδιά, τρία μηδέν, που λέει κι ο δάσκαλος...) Κατάφεραν να μειώσουν πριν το τέλος του ημιχρόνου με δύο γκολ καρμπόν του Μπιπ-μπιπ και εμού σε δύο φάσεις που έκαναν τον Γκάρλια να ψάχνει να βρει παιδική χαρά για να το γυρίσει στην τραμπάλα, γιατί έχασε την μπάλα (Τσίκλο, ασίστ για το ποίημα).
Στο δεύτερο ημίχρονο είδαμε ένα πιο ισορροπημένο παιχνίδι, με τις δύο ομάδες να μοιράζονται τέρματα και κατοχή. Το τελικό σκορ (7-6 για τους κόκκινους) μάλλον αδικεί τη νικήτρια ομάδα που έπαιξε πιο ορθολογικά και θα μπορούσε να είχε σκοράρει κι άλλα. Για την ιστορία, φρόντισε να ανοίξει στα γρήγορα την ψαλίδα στο σκορ, με τον Αρμάο (σωστά διαβάσατε κύριοι) και το Χουντή (εξαιρετική ατομική προσπάθεια, όπου πέρασε σα σταματημένη όλη την άμυνα των μπλε πριν σκοράρει) να προσθέτουν το όνομά τους στον πίνακα (τρόπος του λέγειν) των σκόρερ. Οι μπλε πάλι μείωσαν με τον Μπιπ-μπιπ και εμένα, ο Γκάρλιας άρχισε τα trash talking, και τα στοιχήματα με τις Belvedere, Ο Χαρούλης έβαλε ένα γκολ που δεν το θυμάμαι, ο Μήτσος άλλο ένα από πίσω στον Γκάρλια, αφού πρώτα τον είχα κάνει εγώ άλογο από μπροστά, και το σκορ έκλεισε ο Τοπάλης με εξαιρετικό πλασέ (νομίζω) έχοντας ξεπεράσει το σοκ από τα γλυκόλογα που ανταλλάσαμε καθ’όλη τη διάρκεια του ματς. Αυτά θυμάμαι εν ολίγοις και καλή μας αρχή.

Η φάση της αγωνιστικής
Δεν μπορώ να διαλέξω κάποια συγκεκριμένη. Προτιμώ να επικεντρωθώ στο γεγονός ότι παίξαμε για πρώτη φορά φέτος, δείξαμε όλοι ότι είμαστε σε καλή κατάσταση παρά το μεγάλο χρονικό διάστημα απουσίας από επίσημες αγωνιστικές υποχρεώσεις και μπορούμε πλέον να ευχαριστήσουμε τον ΠΠΠ (ΡΡΡ) για τις προσπάθειές του να κλείσουμε επιτέλους το γήπεδο. Μακάρι να μπορούσα να πω το ίδιο και για κάποιους από τους παίχτες της περσινής ομάδας. Υπάρχουν παντού δικαιολογίες, αλλά κάποιες από αυτές γίνονται αποδεκτές, και κάποιες άλλες όχι... Nough said για το θέμα.