S03M13 Rudolph Fans Vs Elf Fans (01/01/2016)

Αμυντικοί

Αμυντικός της Χρονιάς:

Υποψήφιοι: Έντι Βαρζαμπετιάν, Χρήστος Πρεβεδώρος, Άγγελος Αγγελιδάκης, Δημήτρης Ζενέτος, Γιώργος Τζουρμανάς

Νικήτής:  Άγγελος Αγγελιδάκης

Μπορεί να έφυγε για την πατρίδα αλλά με τις εμφανίσεις που έκανε στο δεύτερο μισό του 2015 είχε κλειδώσει το βραβείο για φέτος. Επίσης στον Άγγελο δίνεται, τιμής ένεκεν, το βραβείο «Πάρτυ της Χρονιάς» για τους γνωστούς λόγους που δε χρειάζεται να αναλύσουμε περαιτέρω.

Αμυντικός Rookie της Χρονιάς:

Νικητής: Μίλτος Φαρμάκης

Παίχτης αποκάλυψη για φέτος.

Έχει πάρει την αριστερή πτέρυγα και την έχει κάνει κτήμα του (με προσοχή αυτά γιατί καραδοκεί και ο ΕΝΦΙΑ).

Αν συνεχίσει έτσι, του χρόνου δε θα είναι υποψήφιος για το βραβείο «Κάτι Κουρασμένα Παλικάρια» (φέτος ήταν αλλά δεν του δίνουμε).

Σταθερότερος Αμυντικός της Χρονιάς:

Υποψήφιοι: Έντι Βαρζαμπετιάν, Χρήστος Πρεβεδώρος, Άγγελος Αγγελιδάκης, Δημήτρης Ζενέτος

Νικητής:  Έντι Βαρζαμπετιάν

Σταθερή αξία. Ότι και να γίνει, όπως και έρθει στο γήπεδο, η απόδοσή του παραμένει σταθερή. Παίχτης εγγύηση για τα μετόπισθεν.

Πιο Βελτιωμένος Αμυντικός της Χρονιάς:

Υποψήφιοι: Νίκος Πιεράκος, Γιώργος Τζουρμανάς, Κώστας Αρμάος

Νικητής: Γιώργος Τζουρμανάς

Από τότε που ελάτωσσε τα δολοφινικά τάκλιν και άρχισε να παίζει με το μυαλό του περισσότερο από ότι με τα πόδια του, ανέβασε στροφές και βελτίωσε την απόδοσή του.

Έδεσε στην άμυνα τόσο με τον Έντι όσο και με τον Άγγελο, σε ρόλο μαντουμαναδόρου παλιάς κοπής (βλέπε Ιωαννίδης, Κολιτσιδάκης κλπ) συνεχίζοντας την παράδοση της Ελλάδας να βγάζει λάδι, σταφύδες και στόπερ.

Μέσοι

Μέσος της Χρονιάς:

Υποψήφιοι: Πέτρος Μιχάκος, Δημήτρης Γρηγορόπουλος, Χάρης Καλογιάννης, Γιώργος Μυξιούδης, Γιώργος Χριστακόπουλος, Ανδρέας Παντούλης

Νικητής:  Πέτρος Μιχάκος

Τα κάνει όλα και συμφέρει. Είτε παίζει ώς σύρτης αμυντικός μέσος, είτε παίζει ως επιθετικός μέσος, ο Πετράν τρέχει ακατάπαυστα, μοιράζει ωραία το παιχνίδι, μαρκάρει, δίνει ασίστ, σκοράρει (σπάνια πλέον) και γενικά αποτελεί βαρόμετρο στο κέντρο. Το Καθόλου τυχαίο δεν είναι το «πίτμπουλ», που κάποιοι των φωνάζουν (το «πεκινουά» δεν έχει εμφανιστεί καθόλου φέτος). 

Ο Πετράν παίρνει επίσης και το βραβείο «Σκίστηκα για την Ομάδα» μια και βρήκε το γήπεδο που παίζουμε, και τον ευχαριστούμε ιδιαιτέρως.

Μέσος Rookie της Χρονιάς:

Νικητής: Παναγιώτης Χουντής

Ο παίχτης αποκάλυψη. Μπήκε ένα ημίχρονο σε ένα παιχνίδι, έκανε άνω-κάτω όλην την πλευρά και από τότε δεν ξαναβγήκε από την δωδεκάδα.

Μέχρι να του βρει ο Τζότζος τη θέση που παίζει, μας πήρε λίγο καιρό, αλλά δεν έχει σημασία...

Τώρα που τη βρήκε (ο Παναγιώτης, γιατί ο Τζότζος ακόμα την ψάχνει) έχει ανεβάσει κατακόρυφα τη χρησιμότητά του στο παιχνίδι.  

Σταθερότερος Μέσος της Χρονιάς:

Υποψήφιοι: Ανδρέας Παντούλης, Δημήτρης Γρηγορόπουλος, Γιώργος Χρηστακόπουλος, Πέτρος Μιχάκος, Χάρης Καλογιάννης, Γιώργος Μυξιούδης

Νικητής: Ανδρέας Παντούλης

Πασάρει το ίδιο καλά σε κάθε παιχνίδι, ανοίγει την ομάδα το ίδιο καλά σε κάθε παιχνίδι, σουτάρει το ίδιο καλά σε κάθε παιχνίδι. Ξέρεις ακριβώς τι να περιμένεις, για πόσο χρόνο να το περιμένεις και τι να κάνεις για να το αντιμετωπίσεις. Σταθερότητα ρε βαθμό βαρεμάρας.

Πιο Βελτιωμένος Μέσος της Χρονιάς:

Υποψήφιοι: Γιώργος Χριστακόπουλος, Θεόφιλος Καπετάνιος, Πάνος Φουράκης

Νικητής: Γιώργος Χρηστακόπουλος

Ο επονομαζόμενος και «Μπιπ-μπιπ» για το πάθος και το τρέξιμο που ρίχνει, βελτιώθηκε ιδιαιτέρως όταν έμαθε ότι πράγματι η μπάλα κινείται πιο γρήγορα όταν την πασάρεις και όχι όταν την τρέχεις. Πριν το μάθει, υπάρχει καταγεγραμμένη η φάση όπου ενώ τρέχει σε full speed προς το τέρμα, ξεχνάει να στρίψει και χάνει την μπάλα από το γιατρό. Σε συνέχεια αυτής της μοναδικής ανακάλυψης, ο Γιώργος έκανε το καλύτερό του παιχνίδι, σκοράροντας πέντε γκολ, περιέργως σε φάσεις που έτρεξε σωστά.    

Πρόσθετα Βραβεία

Καλύτερη Εμφάνιση στο γήπεδο:

Υποψήφιοι: Παναγιώτης Τσίκλος,Πάνος Φουράκης, Δημήτρης Ζενέτος, Δημήτρης Πρωτονοτάριος

Νικητής: Δημήτρης Πρωτονοτάριος

Το αστέρι από την Απύρανθο έχει λανσάρει δικιά του μόδα και σκάει στο γήπεδο μόνιμα με το σορτσάκι πάνω από τη φόρμα. Άμα θέλει κατεβάζει τα ρολά στο τέρμα.

Η εμφάνιση με τήν προαναφερθήσα ενδυματολογική επιλογή και το σκαρπίνι όμως έκλεψε τα φώτα της δημοσιότητας.

Το βραβείο το παίρνει με κατεβασμένα τα χέρια.

Βραβείο Υπομονής:

Χρήστος Πρεβεδώρος. Χωρίς αντίπαλο.

Εξαιρετικός αμυντικός, και υποψήφιος για σειρά άλλων βραβείων στην άμυνα, ο Χρήστος, χωρίς να μιλάει, κατάπιε τις συνεχείς ήττες, έπαιξε την μπαλίτσα του και έκανε υπομονή μεχρι να καταλάβει ο Τζότζος ότι η θέση του ΔΕΝ είναι στην άμυνα!!!

Μια φορά μετά από τρία σχεδόν χρόνια έπαιξε πάλι μπροστά και σκόραρε με την πρώτη επαφή. Τον βλέπω να ξαναγυρνάει στην άμυνα για να συνεχίσει την καλή του απόδοση εκεί.

Βραβείο «Λιγα και Καλά»:

Υποψήφιοι: Babsy, Emad, Νίκος Τοπάλης, Νίκος Πιεράκος

Νικητής: Νίκος Πιεράκος – ο «Πιλότος» των Άμπαλων, έρχεται στο γήπεδο όποτε έχει τη δυνατότητα, κάνει το ζέσταμά του, παίζει την μπαλίτσα, δείχνει την μεγάλη του πρόοδο, βοηθάει την ομάδα ουσιαστικά, δε παραπονιέται ποτέ, χαιρετάει ευγενικά και φεύγει. Κύριος.

Βραβείο «Μαίρη Παναγιωταρά»:

Υποψήφιοι: Θεόφιλος Καπετάνιος, Κώστας Αρμάος, Γιώργος Μυξιούδης, Θοδωρής Χατζής

Νικητής: Κώστας Αρμάος

Με κατεβασμένα χέρια. Φοβερή βελτίωση σε σχέση με πέρυσι, βρήκε τη φυσική του θέση στο δεξί άκρο της άμυνας και έχει τα πνευμόνια για να την υποστηρίξει ως full back. Για να διατηρήσει τη φυσική του κατάσταση και στην απόδοσή του στα ίδια υψηλά επίπεδα, στο σπίτι κάνει έξτρα πρόγραμμα μυικής ενδυνάμωσης, εξασκούμενος στο σφουγγάρισμα, στο πλύσιμο των πιάτων, στο σκούπισμα κλπ.

Βραβείο «Τσεκούρι του Πολέμου»:

Υποψήφιοι: Δημήτρης Γκαρλιαρίδης, Δημήτρης Ζενέτος, Γιώργος Τζουρμανάς, Alberto Azpeitia

Νικητής: Alberto Azpeitia

Η λατινοαμερικάνικη παράδοση στο αμυντικό ποδόσφαιρο είναι ότι θα περάσει ή ο παίχτης ή η μπάλα, αλλά ποτέ και τα δύο μαζί.

Ο Αλβέρτος, γνήσιο τέκνο της ποδοσφαιρικής αυτής σχολής, εφαρμόζει αυτόν τον κανόνα κατά γράμμα, έχοντας στείλει εκτός παιχνιδιού σε διαδοχικές αγωνιστικές, εμένα, τον Πετράν, και δυο-τρεις άλλους. Και μόνο ότι είναι ο λόγος που εφαρμόστηκαν νέοι κανόνες στους αγώνες φτάνει.

Βραβείο Δημοκρατικής Αντίληψης:

Νικητής:  Δημήτρης Ζενέτος –

«Το λήγω εγώ, γιατί έτσι...» Μέγιστη ατάκα, από το τρελό αγόρι από το Boston της Αρκαδίας.

Επιπρόσθετα στις εξαιρετικές του εμφανίσεις τόσο στο κέντρο, όσο και στην άμυνα, τη σταθερή του απόδοση και την αυταπάρνηση που δείχνει σε κάθε αγώνα (αγαπώ ΖΕΝ), το εν λόγω βραβείο του ανήκει χωρίς συναγωνισμό.

Βραβείο «Μαμά του Λόχου»:

Υποψήφιοι: Χάρης Καλογιάννης, Γιώργος Μυξιούδης, Κώστας Επαμεινωντίδης

Νικητής: Κώστας Επαμεινωντίδης

Χωρίς πολλά λόγια.

Χτυπάς το πόδι σου; Εκεί ο γιατρός.

Θες μασαζάκι; Εκεί ο γιατρός.

Κρεμούλα, δέσιμο στο πόδι; Πάλι εκεί.

Πάντα δίπλα μας να μας προσέχει και να μας φροντίζει.

Βραβείο Εξαφανισμένου Παίχτη-Φάντασμα:

Υποψήφιοι: Babsy,Θάνος Ράικος

Νικητής: Θάνος Ράικος

Άντε, και στην αρχή είχε το IPC, είχε το μποξ, είχε δουλειά και έτρεχε. Άντε και μετά είχε να ξεκουραστεί, είχε περίοδο, είχε το πόδι του και ξάπλωνε.

Κάθε εβδομάδα και μια νέα δικαιολογία. Πάνω που είχε πάρει τα πάνω του ο ίδιος, και τα κάτω της η κοιλιά του, χαλάρωσε, άραξε και έγινε ο παίχτης-φάντασμα...

Βραβείο Χειρότερου Παίχτη:

Νικητής: Babsy

Ένας από τους υποψήφιους MVP των προηγούμενων σεζόν, ο άνθρωπος που ανάγκασε τον πρόεδρο να μας λεκιάσει την υπόληψη όλης της ελληνικής κοινότητας, ο άνθρωπος που δημιούργησε γνωμικά που συγκρίνονται μόνο με αυτά του Λίνεκερ, παντρεύτηκε και έκτοτε αγνοείται στο γήπεδο.

Όποτε εμφανίζεται, τρέχει άσκοπα δεξιά και αριστερά, σουτάρει στα περιστέρια, πασάρει πιο σπάνια από πριν.

Είτε εμείς γίναμε καλύτεροι, είτε ο γάμος του κατέστρεψε την καριέρα (τείνω προς το δεύτερο).

Βραβείο «Παίχτης Ομάδας» (κι όχι Παίχτης-Ομάδα):

Υποψήφιοι: Κώστας Αρμάος, Θεόφιλος Καπετάνιος, Μήτσος Γρηγορόπουλος, Πέτρος Μιχάκος

Νικητής: Μήτσος Γρηγορόπουλος

Τα δίνει όλα σε κάθε αγώνα. Από τότε που καλίμπραρε το δεξί πόδι, σουτάρει πιο ευθύβολα (στον τελευταίο αγώνα έφτιαξε και το ύψος και σκόραρε). Παίζει όπου του πεις. Μπροστά, πίσω, στα πλάγια.

Κι όπου παίζει, εμφανίζει το ίδιο πάθος και έχει την ίδια απόδοση.

Και μόνο που ο Superman κέρδισε τον Αρμάο σε αυτήν την κατηγορία, του φτάνει για όλη τη χρονιά.

Βραβείο «Steven Seagal»:

Νικητής: Γιώργος Μυξιούδης

Όπως ο Σιγκάλ είναι ο μοναδικός που γράφει, σκηνοθετεί και παράγει τις ταινίες όπου πρωταγωνιστεί, έτσι και ο Τζότζος είναι ο μοναδικός παίχτης-προπονητής-παράγοντας-διαιτητής-πρόεδρος ομάδας από την εποχή του Ριβάλντο στη Μόζι Μιρίμ.

Ότι θέλει κάνει, δεν ακούει κανένα, παίζει την μπαλίτσα του, σκοράρει, μαρκάρει, ντριπλάρει, στήνει παιχνίδια, τα πάντα όλα.

Βραβείο Ολύμπιας Ψυχραιμίας:

Χωρίς συναγωνισμό, Χάρης Καλογιάννης

Με τόσα που βλέπει, τόσα που ακούει γύρω του, το πως κρατιέται και δε βρίζει κατά τη διάρκεια του αγώνα, είναι θαύμα.

Δεν τον ακούς να διαμαρτύρεται ούτε σε φάσεις όπου αδικείται εξόφθαλμα.

Τη φωνούλα του μέσα στο γήπεδο δεν την ακούς ποτέ (πιο συχνά ακούγεται ο Χρήστος να φωνάζει παρά αυτός).

Βραβείο Μπαλαντέρ (Joker):

Υποψήφιοι: Κώστας Αρμάος, Θεόφιλος Καπετάνιος, Μήτσος Γρηγορόπουλος, Γιώργος Χρηστακόπουλος
 

Νικητής: Θεόφιλος Καπετάνιος

Παίχτης για όλες τις θέσεις. Μπρος, πίσω, τέρμα, όπου θες τον βάζεις και παίζει.

Πλέον και χωρίς να διαμαρτύρεται, χωρίς να βάζει όρους και ψιλά γράμματα στα συμβόλαια. Αγαπάμε Τεό.

Τιμής ένεκεν, παίρνει και το βραβείο Κλωτσομαγνήτης. Πολλοί τραυματισμοί, πολλές κλωτσιές αλλά αντέχει – μάλλον κάνει προπόνηση στο σπίτι.

Βραβείο Ασανσέρ:

Νικητής: Γιάννης Γκαντάρας – χωρίς συναγωνισμό.

Μια του ύψους και μια του βάθους.

Μια θέλω να παίξω με τους μπλε, μια βαρέθηκα να παίζω με τους μπλε.

Ο ορισμός του αγωνιστικού και εξωαγωνιστικού ασανσέρ.

Παίρνει και το Βραβείο Hangover για την καλύτερη εμφάνιση από μεθυσμένο παίχτη σε αγώνα.

Βραβείο Θεαματικής Αλλαγής:

Υποψήφιοι: Emad Alneirat, Πάνος Φουράκης

Νικητής: Το βραβείο μοιράζεται εξίσου και στους δύο.

Ο Emad, μετά από δύο χρόνια προσπάθειας, βελτίωσε αισθητά φέτος την ομαδική του λειτουργία και άρχισε να παίζει και με τα άλλα παιδάκια της τάξης.

Ο Πάνος, μετά από πολλές προσπάθειες, έπαιξε ποδόσφαιρο αντί για μπάλα στον τελευταίο του αγώνα δείχνοντας ότι το ξέρει το τόπι (και ότι οι μπλε ξέρουν καλύτερα από τον Τζότζο να εκμεταλλεύονται τα προσόντα του καθενός)

Βραβείο «Greg Louganis»:        

Υποψήφιοι: Θεόφιλος Καπετάνιος, Γιώργος Νικολαΐδης, Φώτης Καλπακίδης

Νικητής: Γιώργος Νικολαΐδης

Το βραβείο αυτό, που φέρει το όνομα του Greg, λόγω της ικανότητάς του στις καταδύσεις και όχι λόγω άλλων λεπτομερειών της προσωπικής του ζωής, απονέμεται στο Γιώργο.

Θεαματικός ο τρόπος που πέφτει ο Θεόφιλος – αυτό το πέσιμο διαρκείας, με τις φωνές να ξεκινούν πριν καν τον ακουμπήσει κανείς είναι μοναδικό – διασκεδαστικός ο τρόπος που πέφτει ο Φωτάρας, αλλά η σταθερότητα στα πεσίματα του Γιώργου δεν ξεπερνιέται.

Βραβείο Καλύτερου Τάκλιν:

Υποψήφιοι: Δημήτρης Ζενέτος, Νίκος Τοπάλης, Γιώργος Τζουρμανάς

Νικητής: Νίκος Τοπάλης

Ο Ζεν κάνει τάκλιν και ρίχνει κάτω δύο άμα θέλει και δει συμπαίχτες του! Ο Γιώργος κάνει τάκλιν και τρέμουν οι καρδιές των σεκιούριτι του γηπέδου.

Εμείς όμως χρησιμοποιούμε τον όρο τάκλιν με την έννοια που του έχουν προσδώσει στο American Football, ως ένδειξη σεβασμού στο ΖΕΝΕ, και ως εκ τούτου, μόνο ο Νίκος θα μπορούσε να το κερδίσει, και θα έπρεπε και χωρίς συναγωνισμό.

Βραβείο Καλύτερου Νέου Παίχτη:

Υποψήφιοι: Νίκος Τοπάλης, Παναγιώτης Χουντής, Μίλτος Φαρμάκης, Γιώργος Νικολαΐδης, Σάμερ Αμπουμόγλι, Θωμάς Διδαγγέλος

Νικητής: Σάμερ Αμπουμόγλι

Εξαιρετικό παιδί, με πολύ καλή αίσθηση του παιχνιδιού, με διάθεση να βελτιώσει το παιχνίδι του για χάρη της ομάδας και όχι το αντίθετο. Όλα τα νέα παιδιά έχουν δέσει πολύ καλά με το κλίμα της ομάδας και ευχόμαστε να συνεχίσουμε να το διασκεδάζουμε όλοι μαζί. Το βραβείο όμως αυτό πάει στο Σάμερ.

Βραβείο Μελλοντικού Καλύτερου Παίχτη:

Νικητής: Θωμάς Διδαγγέλος

Δεν υπάρχει μεγάλο δείγμα για να βαθμολογηθεί για την απόδοσή του φέτος. Το δείγμα όμως είναι ικανό να μας προϊδεάσει για τον επόμενη χρονιά, κατά την οποία ο Θωμάς προβλέπεται να έχει μια εξαιρετική πιθανότητα να κερδίσει τον τίτλο του MVP.

Βραβείο «Λούκι Λουκ»:

Νικητής: Κωστής Γιαννουδοβαρδής

Ακύρωση συμμετοχής δεκαπέντε λεπτά πριν την έναρξη του αγώνα και για λόγους Hangover, δεν είναι απλά πιστόλι.

Είναι αντιαρματικός  πύραυλος TOW.

Βραβείο Θράσους:

Θυμάστε αυτόν το γαλαξία (όχι απλά άστρο) που έπαιζε μαζί μας πέρυσι, μόνο και μόνο γιατί ήταν του ’22 και δεν μπορούσαμε να τον διώξουμε; Όχι τον Ιρλανδό, τον άλλον... Αυτόν που είχε το θράσος να μας φορτώσει και τον αδελφό του...

Τον άνθρωπο που έκανε το κοντρόλ του Borja και του Alves να μοιάζει με κολλητική ταινία.

Τον άνθρωπο που έτρεχε πιο άσκοπα και από τον Forrest Gump.

Τον άνθρωπο που πήδαγε πιο άγαρμπα κι από τον Ron Jeremy.

Ναι, τον Rahil λέμε...

Αυτός λοιπόν ο απίστευτος, είχε το θράσος να επικοινωνήσει με δύο τουλάχιστον μέλη της ομάδας και να ζητήσει να ξαναπαίξει μαζί μας... Γατάκι...   

Βραβείο Fair Play:

Kenya George  Χωρίς σχόλια... support

Βραβείο Προπονητή της Χρονιάς:

Φαντάζομαι ξέρετε ποιος μπαίνει εδώ.

Ο άνθρωπος που σχεδίασε τις μοναδικές εμφανίσεις της ομάδας του.

Που σκηνοθέτησε μοναδικές παραστάσεις ποδοσφαιρικής μαγείας. Που χρησιμοποίησε το ταλέντο γύρω του για την ανάδειξη των ομαδικών αρετών του συνόλου.

Που ανέδειξε τα ατομικά χαρακτηριστικά παιχτών και έβγαλε νέα ταλέντα για την ομάδα.

Που άκουσε με προσοχή τις υποδείξεις των βοηθών του και δε φοβήθηκε να υψώσει το ανάστημά του απέναντι στην αδικία.

Όχι, δεν είναι ο Τζότζος.       

Είναι ο Χάρης Καλογιάννης!

Βραβείο «Σούλης Παπαδόπουλος»

Ο Τζότζος, τιμής ένεκεν, για την προπονητική του καριέρα που έχει να επιδείξει, εκτός των άλλων, και μια απόλυση από τον Πανσερραϊκό που του κόστισε πολλά κιλά, μια και δεν έτρωγε για καμιά εβδομάδα, παίρνει το κυρίως για τον εξαιρετικό τρόπο που στήνει το πούλμαν κάθε φορά μπροστά από το τέρμα του.

Βραβείο Παράγοντα της Χρονιάς:

Πολλοί έχουν σκιστεί για την ομάδα.

Ο Τόλης, καιρό τώρα, μας είχε εξασφαλίσει γήπεδο, όταν γυρνάγαμε αστεγοι στις αλάνες του Σουλειφάτ. Μας έδωσε και φανέλες και μπάλες.

Ο ΖΕΝΕ έχει καυατζώσει μπάλες.

Ο Πετράν έτρεξε για το γήπεδο.

Ο Χάρης τρέχει το σαιτ.

Εγώ και ο Μήτσος βοηθάμε κάποιους που κάθονται.

Παράγοντας της χρονιάς, όμως, βγαίνει ο Τζότζος, κυρίως για το μαεστρικό τρόπο που ενορχήστρωσε την πρώτη νίκη των κόκκινων – τρόπο που έφερε δάκρυα στα μάτια του Καρπετοπανούτσου, και που έχει ξεκινήσει διαδικασία να μαζυτούν υπογραφές για να το φέρουν πίσω στην Ελλάδα.

Γυναικεία Βραβεία (εν τάχει, μια και δεν έχουν σημασία):

Σφυρίχτρα της Χρονιάς:

χωρίς συζήτηση, η Μελίνα... Nough said? Μάλλον

Ταμίμα της Χρονιάς:

Aυτό πάει στην Ελπίδα.

Όποιος θέλει διευκρινήσεις, παρακαλώ να απευθυνθεί στον Τεό, μέσω αίτησης στην ίδια.

Οι ατάκες στα βίντεο είναι όλα τα λεφτά και της δίνουν εύκολα τον τίτλο.

Μαμά της Χρονιάς

Μυρσίνη. Εμ έχει το Τζουρ να νταντεύει, εμ τα δύο παιδιά, εμ να μας φέρνει και γλυκά στο γήπεδο. Άξια...

Καλύτερη φωτογράφος

Ganna. Χωρίς συζήτηση

Κέικ της Χρονιάς

Κωνσταντίνα Λέκκα που μας έφτιαξε μια πεντανόστιμη βασιλόπιτα με τα χεράκια της

Τούρτα της Χρονιάς

είναι τυχαίο ότι όποτε έρχεται η Nelda στο γήπεδο, τρώμε κέικ ή τούρτα; Δε νομίζω

Φίλαθλος της Χρονιάς

Ειρήνη. Παίρνει τα μυαλά (ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ) των παιχτών όποτε έρχεται στο γήπεδο και αποτελεί τη βασική αιτία της κατακόρυφης αύξησης των εισιτηρίων που παρατηρείται τις εν λόγω μέρες

Εύφημος Μνεία – Φιλική Συμμετοχή (Guest Star που λένε και στην ΟΥΣΑ): Έλλη, Δέσποινα DP, Μαριάννα (Αν είναι για χαζοκούβεντο, μαζεύονται όλες και τα λένε...)

Special Guest Star

Δέσποινα... Μια στο τόσο εμφανίζεται, αλλά πάει για όσκαρ (μην πω κακιά κουβέντα και πέσει κανά ντουβάρι να μας πλακώσει)