S03M10 Παντσεταϊκός Vs Αστέρας Σουβλακίων (04/12/2015)

1. Οι πρίγκιπες όπως και τα παιδιά, δεν πεθαίνουν ποτέ. Απλά δραπετεύουν σε μέρη μακρινά. Εκεί όπου οι μεν ακούνε Μόρισον και Χέντριξ και οι δε παίζουν μπάλα και μπουκάλα...!!!!!!
2. Μη ξεχάσεις να μισείς τους πρόσφυγες. Όσο προετοιμάζεσαι να γιορτάσεις για ένα ζευγάρι προσφύγων από την Μέση ανατολή του βρήκε καταφύγιο στην Βηθλεέμ.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ακολουθει ανάλυση απο Manolo Αλήτης +Α+ΟΥ ...

Κάθε εβδομάδα από αυτή τη στήλη προσπαθούμε να βρούμε μια δικαιολογία γιατί έχασε η ομάδα του Τζότζου. Πριν εγκαταλείψουμε οριστικά αυτή την προσπάθεια και αποφασίσουμε ότι τελικά, ναι, ίσως φταίει ο πιγκουίνος – πουλμαντζής, θα κάνουμε μια τελευταία εικασία. Φταίει το γήπεδο. Το χορτάρι ήταν φρέσκο, το είχαν πατήσει και τα παιδιάκια από τα τσικό της Αλ Αράμπι αμέσως πριν, γλύστραγε, και άλλες τέτοιες δικαιολογίες. Επίσης, τα τέρματα είναι στραβά, και δεν είναι τοποθετημένα εκεί που πηγαίνουν τα σουτ των κόκκινων. Έχουν χαμηλώσει τα δοκάρια για να γεμίζει καλύτερα το χώρο ο Τσίκλος.... Προσθέστε ότι σκέφτεστε σε αυτό το σημείο – πάσα στα Χαρούλη για να με σχολιάσει αυτό...

Δύο αγώνες σε αυτό το γήπεδο, και το σκορ Κόκκινοι vs. Τσίκλος είναι 8-0. Σε αυτό το γήπεδο επανέφερε τη θρυλική ροζ φανέλα, ο Μπουφόν των Άμπαλων. Σε αυτό το γήπεδο κέρδισε το πρώτο του δεκάρι (spoiler!).

Τίποτα δεν προμήνυε στην αρχή του αγώνα το τι θα επακολουθούσε. Οι κόκκινοι ήδη φάνταζαν καλύτεροι στα χαρτιά, πρωτού ανταλλάξουν τον Αρμάο με το Γκαντάρα (που πρέπει κάποια στιγμή να αποφασίσει με ποιους προτιμά να παίζει γιατί μας έχει μπερδέψει όλους). Ο Δημήτρης Π. στο τέρμα, άμυνα μπετόν με Χρήστο, Νίκο Π. (χρόνια του πολλά), Γιάννη Γ. και Γκάρλια. Κέντρο – όνειρο, με το Ζενέ, το Γιώργο Χ. (χρόνια του πολλά), τον Πάνο Φ. και τον ΤΖΟΤΖΟ (!!!!) στην πρώτη του εμφάνιση για φέτος με το νέο «αχαμνό» (με υγεία... καλοτάξιδο... καλοφόρετο...) και τους Παναγιώτη Χ. και Θωμά στα άκρα. Και τον Νίκο Τ. (χρόνια του πολλά) στο ρόλο του Φώτη. Βλέποντας στα χαρτιά το κέντρο αυτό, ένοιωσα ένα ρίγος και σκέφτηκα ότι με τόσο τρέξιμο που θα πρέπει να ρίξω, τον αγώνα δεν τον βγάζω. Γι αυτό και ζήτησα από την Ελπίδα να φέρει τίποτα φαγώσιμο, τουλάχιστον να τσιμπάμε κάτι, εξού και οι πιτσούλες στο ημίχρονο (νά’σαι καλά ρε Ελπίδα... κι εγώ στο γάμο σου, τον κανονικό, ότι θες...).

Οι μπλέ, από την άλλη, κατέβηκαν με τον Τσίκλο και τη ροζ του φανέλα (μετράει για δύο παίχτες έτσι) στο τέρμα. Στην άμυνα, οι κλασσικοί τέσσερις, Αρμάος, Έντι, Τζουρ και Μίλτος. Στο κέντρο ο Μήτσος ως αμυντικό χαφ με τους Πετράν και το μελαχρινό αγόρι Τζορτζ Κένυα μπροστά του. Πιο μπροστά ο Άπος ο Θεόφιλος και ο Θοδωρής (στα πλάγια αυτοί). Και μπροστά εγώ, χαζοκούβεντο με την αντίπαλη άμυνα.

Μα όταν αρχισε το παιχνίδι, κάτι μαγικό συνέβει. Οι κόκκινοι σαν να εξαφανίστηκαν από το κέντρο και μπροστά. Σε όλο το πρώτο ημίχρονο είχαν δύο ευκαιρίες, μια με το Νίκο Τ. και μια αναμπουμπούλα στην άμυνά μας, και τίποτα άλλο. Το κέντρο τους ανύπαρκτο. Η άμυνα είχε πολύ μεγάλη απόσταση από το κέντρο, που είχε το μυαλό του (πλην του Ζενέ) μπροστά (θα επανέλθω εδώ με τακτική ανάλυση στο τέλος). Αντίθετα οι μπλε είχαν μειώσει τις αποστάσεις των γραμμών, λόγω κινητικότητας των παιχτών, και κλέβοντας την μπάλα, βρισκόντουσαν σε σχετικά κοντινή απόσταση από την περιοχή. Ακόμα κι αν δεν δημιούργησαν τις πολλές φάσεις, υπήρχε μια αίσθηση έντονης πίεσης. Η πίεση αυτή μετουσιώθηκε σε δυο-τρεις καλές ευκαιρίες, και μια από αυτές σε γκολ – σουτ έξω από την περιοχή, απόκρουση του Δημήτρη, ριμπάουντ δικό μου και γκολ... 1-0.

Μέχρι το ημίχρονο δεν υπήρχε αλλάγή στο σκορ και οι δύο ομάδες κατευθύνθηκαν στους πάγκους. Εκεί, οι μεν κόκκινοι έκαναν ξενική συνέλευση για το πως θα στηθούν καλύτερα στο β’ ημίχρονο. Οι δε μπλε, έκαναν παρτάκι. Πιτσάκια είχαμε, λουκανικάκια, απ’ όλα τα καλά... Ο άλλος έκανε τσιγάρο, μόνο τσίπουρο δε βγάλαμε. Στο β’ ημίχρονο, λοιπόν, μετά από την ανάπαυλα, τα πράγματα πραγματι άλλαξαν. Προς το χειρότερο, για τους κόκκινους, που δυσκολεύονταν ακόμα και να περάσουν τη σέντρα. Κι ενώ οι κόκκινοι δημιούργησαν  περισσότερες ευκαιρίες σε σχέση με το πρώτο ημίχρονο, η αίσθηση ήταν ότι υπήρχε συνεχής επίθεση των μπλε, που έβγαιναν με μόλις τρεις παίχτες από την πίσω γραμμή στην επίθεση, αλλά υπήρχε εναλλαγή των προσώπων. Ο Γκάρλιας βαρέθηκε να παίζει σε όλο το παιχνίδι δεξί μπακ. Κι αφού ο Τζότζος δεν τον έβαλε στην επίθεση αποφάσισε να το γυρίσει στο τέρμα. Δυστυχώς ξέχασε να ενημερώσει τους υπολοίπους, έτσι η απόκρουση που έκανε με υπεπροσπάθεια πάνω στη γραμμή, καταλογίστηκε ως πέναλτι (αδίκως! Παπουτσέλιο πέναλτι... Η παράγκα και η κλίκα φταίει και κυρίως γιατί οι ομάδες ήταν άνισες!!!). Ο Τσικλ κώλωσε να το εκτελέσει, αλλά ο Αρμάος όχι και έγινε το 2-0. Λίγο αργότερα, ο Θοδωρής βγήκε από δεξιά, πλάσαρε ωραία, ο Δημήτρης απέκρουσε και πήρα το ριμπάουντ ακολουθώντας τη φάση και 3-0... Σας θυμίζει κάτι; Δε νομίζω... Κάπου εκεί ο Ζενέ πήρε την απόφαση να το λήξει (μεγάλη ατάκα το «Το έληξα ΕΓΩ!») και τέλος καλό όλα καλά.

Η φάση της αγωνιστικής:

Ο Θεόφιλος, ανέμελος, περίμενε την μπάλα στα πόδια του για να ξεκινήσει άλλη μια κατεβασιά από τα αριστερά. Η μπάλα φτάνει στα πόδια του, και ξαφνικά, ο ουρανός σκοτεινιάζει. Ο Τεό, νόμισε ότι έπεσε πάνω του ένα βουνό. Και ήταν αλήθεια. Άμα πέφτει πάνω σου ο Νίκος Τ. full speed, τι να πεις. Θυμίζω ότι στο ίδιο γηπεδο ο Τεό ήταν πρωταγωνιστής σε άλλη φάση με το τάκλιν του Ζενέ. Να προσέχει διπλά όταν παίζουμε εδώ καλύτερα.

Για τα σαλόνια και τα αλώνια:

Για τα σαλόνια: 

Το δίδυμο Πετράν - Μήτσος: Έτρωγαν σίδερα στο κέντρο. Δεν άφησαν ούτε μια φάση χωρίς να πιέσουν τον αντίπαλο. Έπνιξαν τους μέσους των κόκκινων με διαρκή τρέξιμο, σωστές τοποθετήσεις και γρήγορες κοντινές πάσες. Ο βασικός λόγος που οι κόκκινοι φαίνονταν πλήρως αποκομμένοι μεταξύ επίθεσης και άμυνας.

Η άμυνα των κόκκινων (Δημήτρης Π., Χρήστος, Ζενέ, Νίκος Π., Γκάρλιας): Παίζοντας υπό συνεχή πίεση, εκτέθηκαν από το κέντρο τους τρώγοντας τρία γκολ, αλλά με την απόδοσή τους να αποτρέπει πολύ περισσότερα. Βάζω και τον Γκάρλια, τιμής ένεκεν, αν και παραλίγο να μου κόψει την μπάλα για φέτος, αθελά του βέβαια. Σε αυτό φταίει ο Χαρούλης, που τον τσίγκλαγε όλη την εβδομάδα. Φταίω εγώ τώρα να πω για τραμπάλες, κούνιες και άλλα παιδικά όνειρα?  

Για τα αλώνια:

Νίκος Τ.: Ρε Νικόλα, δεν την έχεις τη θέση. Αν θες να παίξεις με άγκυρα στην επίθεση, τουλάχιστον δες το Φώτη, που παίζει με πλάτη και σπάει στους γύρω του. Κακή εμφάνιση, κυρίως γιατί μπέρδεψες και μπλόκαρες τους συμπαίχτες σου. Όχι πως σε βοήθησε το κέντρο σου βέβαια... Γι αυτό και:

Το κέντρο των κόκκινων (Παναγιώτης Χ., Πάνος Φ., Θωμάς, Γιώργος Χ., Τζότζος): Ανάθεμα κι αν κερδίσατε μια μονομαχία στο κέντρο. Ανάθεμα κι αν βγάλατε μια φορά σωστά την ομάδα μπροστά ή αλλάξατε μια σωστή πάσα. Δύο και ο Κένυα σας πήραν όλο το κέντρο... Εκθέσατε και την άμυνά σας και το Νίκο Τ.

Νέα Στήλη – Η γωνιά του κόουτς

Η τακτική της ήττας, από τον κόουτς κυρ-Νίκο:

Οι διασυνδέσεις του συντάκτη στα καφέ του Κολωνακίου και των ΒΠ είναι γνωστές. Μέσω φίλων – του ιδιοκτήτη του DaCapo – στείλαμε το βίντεο του αγώνα στον κυρ-Νίκο (τον μουστάκια... ένας είναι ο μουστάκιας) και του ζητήσαμε τη γνώμη του για το τι φταίει για την ήττα. Ιδού τι μας απάντησε:

Το βασικό πρόβλημα των κόκκινων ήταν η απόσταση μεταξύ των γραμμών. Αυτό ενδεχομένως οφείλεται στο ότι κάποιοι δεν κράταγαν σωστά τη θέση τους, αλλά όπως και να έχει, ήταν φανερά προβληματικό. Όταν η άμυνα δίνει βάθος, φοβούμενη τις κινήσεις στην πλάτη της γρήγορων αμυντικών, τότε το κέντρο οφείλει να κατέβει κάποια μέτρα ώστε να βοηθήσει στην ανάπτυξη. Άμα δε γίνεται αυτό, τότε ο τερματοφύλακας, στις επαναφορές, έχει δύο επιλογές. Είτε στέλνει την μπάλα με βολέ στο κέντρο, όπου υπάρχει μεγάλος κίνδυνος η μπάλα να χαθεί, είτε τη δίνει κοντά σε έναν αμυντικό – με το κέντρο όμως μακριά, υπάρχει εδώ ο κίνδυνος να βγει γρήγορα αντεπίθεση, ιδίως σε συνθήκες πίεσης.

Από την άλλη, μια στατική επίθεση, χρειάζεται ένα κινητικό κέντρο από πίσω. Για να βοηθήσεις την κίνηση αντί να απλώσεις στο πλάτος του γηπέδου το κέντρο, δημιουργώντας μεγαλύτερο κενό ανάμεσα στις γραμμές, το απλώνεις στο μήκος – δίνοντας πλάτος με τα εξτρέμ – κλείνοντας τις γραμμές και δίνοντας στηρίγματα στην κωλώνα στην επίεθση.

Αυτά τα δύο στοιχεία δημιούργησαν αυτήν την ανισορροπία στο κέντρο και οδήγησαν στην ήττα, με ένα κολακευτικό 3-0. 

Με αγάπη και σεβασμό...