Προπονητικό δίτερμα #1, Κόκκινοι VS Μπλε (26/06/2015)

2015-06-30 10:50

Επιστροφή Manolo στις κριτικές του αγώνα...

ΜΠΛΕ 2-1 ΚΟΚΚΙΝΟΙ

Λόγω του επετειακού χαρακτήρα του αγώνα, τελευταίος επίσημος της χρονιάς γαρ, ο αγαπημένος σας συντάκτης επέστρεψε, για να καταγράψει όλα τα μεγάλα και μικρά που έγιναν στο γήπεδο, μέσα από τη δική του οπτική – που ως γνωστόν είναι ξεχωριστή γιατί βρίσκεται συνήθως σε άλλο γήπεδο...  

Για πρώτη φορά φέτος οι ομάδες δεν είχαν χωριστεί εκ των προτέρων από τους δύο σεφ (Αδελφό Τσεκούρ και Τζοτζο) με αποτέλεσμα αυτή η αυτοδιαχείριση να οδηγήσει σε ανισότητες. Ο καθένας έπαιρνε όποια φανέλα ήθελε (χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Ανδρέας, που ξεκίνησε να πάρει κόκκινη, και μετά αποφάσισε ότι δεν του αρέσει το φανελάκι και αρκέστηκε στην μπλε που φόραγε ήδη... Που πας ρε γατάκι... Ο σεφ Τζοτζο παρακολουθεί και διορθώνει τα κακώς κείμενα). 23 παιχτες μαζεύτηκαν και αυτή τη φορά, και επομένως το να παίξει μια ομάδα με έναν παραπάνω ήταν αναπόφευκτο. Οι διαμαρτυρίες ήταν στην αρχή ασθενείς – για πιο μετά θα τα πούμε...

Αλλαγή της τελευταίας στιγμής σημειώθηκε όταν ο Τζοτζο επιχείρησε να δαγκώσει για πρώτη φορά τον Goodjohn και αποφάσισε με δημοκρατικές διαδικασίες να αλλάξει τον Ανδρέα με τον Φώτη (γατάκι, είδες που ο σεφ παρακολουθεί τα πάντα;), σε μια προσπάθεια να αλλάξει τις ισορροπίες. Πρώτη φορά αριστερά και τέτοια... Που να ήξερε; Ο προφήτης Goodjohn (να τον ακούτε στο στοίχημα) το είχε πει. Ο Φώτης θα σκοράρει. Και σκόραρε. Δις. Ας τον είχε κρατήσει για να έβγαινε και το δεύτερο μέρος της προφητείας (ότι θα κερδίσει ο Τζοτζο). Δύο στα δύο βέβαια, δεν έχει ούτε ο Παΐσιος, οπότε μην παραπονιέστε.

Μετά από αυτές τις δολοπλοκίες της ηγεσίας των κόκκινων το παιχνίδι ξεκίνησε, και μαζί και η γκρίνια... Οι μπλε (ονόματα δεν είχαν οι ομάδες αυτή τη φορά) εμφανίστηκαν πιο συμπαγείς και ξεκούραστοι, και με το Φώτη σε μεγάλη φόρμα και σκόρερ (δις, το ξαναλέω) προηγήθηκαν με 2-0 στο ημίχρονο. Μάλλον τον αγχώνει η παρουσία κόσμου στην κερκίδα, επομένως, σε αυτό το ματς που έγινε κεκλεισμένων των θυρών έλαμψε.

Στο ημίχρονο ο Τζοτζο έγινε Βαγγέλας. Χωρίς να ρωτήσει κανέναν, αποφάσισε να πάρει πραξικοπηματικά στην ομάδα του τον πλεόν δραστηριο μπλε, τον Ανδρέα (όχι τον γνωστό, το νέο), υποκείπτοντας στις πιέσεις των γνωστών – αγνώστων... Και εμφάνισε μια ομάδα με (άκουσον-άκουσον) Ανδρέα, Γιώργο, Θοδωρή στο κέντρο και στα πλάγια και Χρήστο στην άμυνα. Δηλαδή, όποιος έτρεχε φόραγε κόκκινα και έπαιζε...
Σοκαρισμένοι οι μπλε έφαγαν ένα γκολ από τον μέχρι πρότινος συμπαίχτη τους – ο Τσικλ δεν ευθύνεται μια και νόμιζε ότι ο Ανδρέας ήταν ακόμα μαζί μας – σε μια παράλογα αποτυχημένη προσπάθεια σεντρας που απλά κατέληξε στα δίχτυα. Να σημειωθεί παρακαλώ εδώ ότι τα παράπονα των κόκκινων στο πρώτο ημίχρονο περί παίχτη παραπάνω των μπλε δεν έχουν βάση, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο έξτρα παίχτης ήταν ο κτηνίταρος, που, ως γνωστόν, τρέχει για δέκα... βράχους (no offence Κώστας).
Η ποιότητα των μπλε, η θεία δίκη και ο Τσικλ κράτησαν το σκορ στα ίδια επίπεδα για όλο το δεύτερο ημίχρονο, δίνοντάς τους μια πανάξια νίκη στον ομορφότερο αγώνα της χρονιά (είπαμε, άλλο ματς έβλεπα εγώ).

Στα της ατομικής κριτικής τώρα:
Κόκκινοι

• Dimitris Protonotarios: Δεν ευθύνεται για τα γκολ. Βρέθηκε σε μεγάλη μέρα ο Φώτης και απλά ήταν ασταμάτητος. Όχι πως έπιασε τίποτα. Απλά δεν ευθύνεται για τα γκολ (το ξαναείπα)
• Christos Prevedoros: Μετακινήθηκε στο κέντρο της άμυνας, αλλά δεν του βγήκε η θέση. Τα τρεξίματά του έλειψαν από του κόκκινους – αλλά φαντάσου να έτρεχε και αυτός τι θα γινόταν. Στο κέντρο βέβαια της άμυνας είχε να αντιμετωπίσει το Φωτάρα και τη σατανική του αποτελεσματικότητα.
• Kostas Armaos: Δεν σταμάτησε να δηλώνει ότι έπαιζε χτυπημένος. Γιατί ρε παπακώστα; Οι άλλοι καλά ήμασταν; Άλλος με ένα πόδι από το δεκάλεπτο, άλλος με ένα @... Ας αφήσουμε αυτές τις φτηνές δικαιολογίες. Δεν παίζουμε στο τσου-λου. Το γκολάκι στο τέλος, και με μισό πόδι το είχες κανονικά. Δες και το Φώτη τι έκανε.
• Angelos Angelidakis: Μάλλον μπερδεύτηκε, μια και στην αρχή έκανε ζέσταμα με το Φώτη, και δεν τον μάρκαρε ποτέ. Στα γκολ, δεν ήταν κοντά. Τώρα, για καφέ είχε πάει, μάρκαρε αλλού, ποτέ δε θα μάθουμε.
• (Αριστερό μπακ – το όνομα μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή). Ελπιδοφόρα εμφάνιση. Πολύ καλύτερος από τον προκάτοχό του, τον αγέραστο Ιρλανδό. Έχε χάρη που ο Φώτης δεν έπαιζε από την πλευρά σου.
• Dimitris Zenetos: Άρχοντας στο κέντρο. Αυτή η πάσα που βγάζει με το εξωτερικό μυτάκι είναι για σεμινάριο. Δεν τη χρησιμοποίησε πολύ αυτή τη φορά. Εμφανίστηκε λίγο βαρύς, αλλά κάτι η προετοιμασία στο Κιργιστάν, κάτι τα ντόνατς, δικαιολογείται. Άπαξ... Δεν δικαιολογείται να τον περνάει στο σπριντ διεκδίκησης ο κτηνίατρος.
• Panos Fourakis: Γύρω-γύρω όλοι με πασούλες κοντινές, μακρινές μεταβιβάσεις, αλλαγή ρυθμού, σουτ και πολλά άλλα τέτοια φανταχτερά, σε ολόκληρο το δεκάλεπτο που άντεξε να παίξει σε αυτό το ρυθμό. Μέλος της φανταχτερής πεντάδας του κέντρου των κόκκινων και αυτός, που έβλεπε τον κτηνίατρο και σκιαζόταν.
• George Christakopoulos: Το γνωστό μπιπ-μπιπ. Ακούραστο και διαρκές τρέξιμο. Αυτή τη φορά έβγαλε και κάποιες πάσες. Μέλος και αυτός της φαντεζί πεντάδας του κέντρου των κόκκινων.
• Theodoris Chatzis: Εμφανίστηκε στην ώρα του αυτή τη φορά και έκατσε σε όλο το παιχνίδι. Είδηση αποτελεί το ότι δεν σκόραρε. Εξαφανίστηκε στη δεξιά πλευρά απέναντι σε Goodjohn και Γιάννη.
• Andreas Pandoulis: Τα είπαμε στην αρχή. Μέχρι να αποφασίσει που θέλει να παίξει, κουράστηκε. Δεν έπιασε την απόδοση που ήθελε (έπιασε τη γνωστή του απόδοση). Κάνει μεγάλο δίδυμο στο κέντρο με το Φουράκη, γι αυτό ο Τζότζο τον έβαλε να παίξει επίθεση.
• Giorgos Mixioudis: Ας το αφήσουμε το θέμα καλύτερα. Ή μάλλον, όχι. Ας το πιάσουμε... Ρε παράγκα της Ντόχα, ούτε ο Βαγγέλας δεν δαγκώνει έτσι τους αντιπάλους του... Αλλά βλέπει ο Μεγαλοδύναμος. Και πληρώνει... Έφτιαξες τις ομάδες όπως ήθελες, και ξέχασες να βάλεις σεντερ φορ. Ή μάλλον, τον άλλαξες τελευταία στιγμή. Αλλά ο Φώταρος σε εξέθεσε. Να μάθεις. Με τις πασούλες και τα χοροπηδηχτά, κανείς δεν πήγε μακριά...

Μπλε:

• Panagiotis Tsiklos: Ήσυχο βράδυ για τον Μπουφόν των φτωχών – καθότι ελληνική ομάδα. Τη ροζ φανέλα την ίδρωσε μια και κυνηγούσε όσες μπάλες πήγαιναν έξω – όλες δηλαδή. Για το γκολ που έφαγε, τα είπαμε πιο πάνω...
• Edward Varzabetian: Άλλη μια μεστή εμφάνιση, δυο-τρεις φωτογραφίες, αυτόγραφα και σπίτι του. Κύριος. Έπαιξε και πιο μπροστά στο δεύτερο ημίχρονο – απόδειξη μιας δημιουργικής ασαφούς αυτοοργάνωσης που επέδειξε η ομάδα με τα μπλε.
• Giorgos Tzourmanas: Αμυντικός ογκόλιθος. Ότι πήγαινε πάνω του, κατέληγε σπίτι του ή στο νοσοκομείο. Αμυντικός παλαιάς κοπής, που κάνει τον Claudio Gentile να μοιάζει με γατάκι. Να περάσει καλά στην Ελλάδα του ευχόμαστε και να προσέχει.
• Apostolis Kalogiannis: Άμυνα έπαιξε, και ήταν πολύ καλός. Μετά ανέβηκε στο κέντρο, και ήταν πολύ καλός. Μετά βρέθηκε στην επίθεση, και ήταν πολύ καλός. Τέρμα δεν έπαιξε αυτή τη φορά, αλλά και να έπαιζε, πάλι πολύ καλός θα ήταν (Μετά από την εμπειρία του κλειστού, και επ’ ευκαιρίας των γενεθλίων του, δεν μπορούμε να πούμε κάτι άλλο).
• Kostas Epaminontidis: Ο δωδέκατος παίχτης, που λέγαμε. Και μόνο η παρουσία του προκαλέι φόβο στους αντιπάλους. Για να μην το πολυζορίζει, το σταματάει εκεί (στην παρουσία). Ζενίθ: ξεπέρασε το Ζενέ σε σπριντ για διεκδικίσιμη μπάλα. Ναδίρ: Πήγε να πιάσει κεφαλιά και χτύπησε τη μύτη του.
• Harris Kalogiannis: Βλέπει πολύ Copa America και νομίζει ότι παίζει στην Ουρουγουάη. Σε συνδυασμό με το αριστερό στόπερ (Τζουρ) κάνει την αριστερή πλευρά της άμυνας να μοιάζει ναρκοπέδιο. Όποιος πατήσει εκεί, παίζει με τη ζωή του. Δεν έκανε τα τακουνάκια του, αυτά που αρέσουν στον Τζότζο. Αλλά έκανε πολλά άλλα όμορφα στην επίθεση. Και στην άμυνα.
• Giannis Gadaras: Όσο ήταν ξεκούραστος όργωνε το τερέν. Μετά του βγήκε το ξενύχτι και ψιλοκουράστηκε. Αλλά ήταν άψογος, επιθετικά (ανύπαρκτος αμυντικά, αλλά δεν πειράζει, είχε πίσω του τον Goodjohn).
• Petros Mihakos: Κατ’ αρχάς χρόνια πολλά. Κατά δεύτερο, οφείλω να δηλώσω ότι ο καιρός του πεκινουά έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Το πίτμπουλ είναι πάλι εδώ, και για όποιον δεν βλέπει την ομοιότητα με τον Ντάβιντς, ας κοιτάξει το βίντεο του αγώνα καλύτερα. Τρώει χιλιόμετρα, τρώει αντιπάλους, τρώει παιδιά (ντόνατς τα αφήνει στον Ζενε, όλα τα υπόλοιπα στο Φώτη).
• Teofilos Kapetanios:  Ήσυχη εμφάνιση. Δεν γκρίνιαξε (πολύ). Δεν μάρκαρε (καθόλου). Δεν έτρεξε (πολύ). Κάπου θύμωσε αλλά επειδή είναι καλό παιδί δεν του κρατάμε κακία και δηλώνουμε ότι θα τον παίζουμε και του χρόνου. Σε αυτό το παιχνίδι, όμως, πρέπει να ομολογήσουμε ότι ήταν από τους πλέον διακριθέντες πάιχτες των κόκκινων (με τους μπλε έπαιζε, αλλά φευ...)
• Manolis Tzannes: Δεν σκόραρε για ακόμα μία φορά και έδειξε ότι το μυαλό του βρίσκεται ήδη στην προετοιμασία - Πουκέτ. (Σε πρόλαβα Τζοτζο...) Η αλήθεια είναι ότι έτρεξε πολύ για δύο-τρεις ακόμα (συνεχίζω σε τρίτο ενικό), έκανε μάγκα το Φώτη, ανοίγοντας διαδρόμους και τραβόντας την άμυνα, φώναξε, χτυύπησε (πάλι, σιγά την είδηση), όλα όπως συνήθως δηλαδή. Α, και να το ξαναπώ, δεν σκόραρε (Τζότζο, τώρα σχολίασε εσύ)
• Fotis Kalpakidis: Θα τα ξαναπούμε. Άμα δεν ξέρετε να χρησιμοποιείτε το Φωτάρα, μην το διαλέγετε. Ο Φώτης είναι επιθετικός περιοχής, και εσεις τον αφήνετε να βολοδέρνει στα πλάγια. Να κάνει τι εκεί ρε άμπαλοι; Να σας φέρει νερό; Φώτη, μου, μπορεί να σου φωνάζω αλλά είναι για καλό. Είδες τι έγινε. MVP, σκόρερ κλπ...

Μπαλαντέρ:
Ανδρέας: Αν παίζει και τρέχει έτσι στον πρώτο του αγώνα μετά από δύο χρόνια απραξίας, και δύο πακέτα τσιγάρα την ημέρα, να πάει να παίξει αλλού... σε άλλη παραλία. Δε θα μας χαλάσει την πιάτσα. Άμπαλοι λεγόμαστε, όχι μπαλαδώροι. Και σκόρερ...
Αυτά από εμένα. 

Manolo YOLO