Με κλάμα ξεκίνησε, με κλάμα τελείωσε.
Από την προαναγγελία του χτεσινού αγώνα είχατε ήδη ενημερωθεί φίλτατοι αναγνώσται ότι η ομάδα του αίσχους, ο Παντοχαϊκός ντε, θα παρατασσόταν σε κατάσταση αποσύνθεσης. Οι ιθύνοντές του όμως δεν έκαναν τίποτα για να το αποτρέψουν αυτό. Αντιθέτως, στους ήδη δηλωμένους απόντες, μία μόλις ώρα πριν το ματς, κι όταν όλα έδειχναν ότι ο διασυρμός ερχόταν με την Υπερ-Ταχεία, άρχισαν να την κοπανάνε και οι αμφίβολοι. Ο 4ος της τετράδας των δαντελένιων μεσοεπιθετικών δήλωσε τραυματίας και οι δημοσιογραφικές πληροφορίες της τελευταίας στιγμής επιβεβαίωσαν την απουσία ΟΛΩΝ των αμφιβόλων.
Το 23-0 ήταν προ των πυλών, ένας όμως παιχτ'ς έδειξε ότι υπάρχει και φιλότιμο. Ο ηρωικός Πετράν, σε ρόλο Ελ Σιντ, άλλαξε την απόφασή του και κατέβηκε στο τερέν να πολεμήσει. Μαζί με άλλες δύο υπέροχες, σταθερές αξίες της βρωμερής ομάδας, το Φώτη Αϊμάρ και το Γιώργη απ' τα Σέρρας, και με τη χρυσή εφεδρεία Νίκο "Πιλότο", παρατάχθηκαν για να περισώσουν το... γότηρο (εδώ γελάμε!) της "ομάδας". Δίπλα τους στάθηκε κάθε καρυδιάς καρύδι: μισθοφόροι, ιθαγενείς, Κέλτες. Παίχτες από τα πέντε σημεία του ορίζοντα. Και λέμε πέντε κι όχι τέσσερα αφού το Κατσίκι δεν έρχεται ούτε από το Βορρά, ούτε από το Νότο, ούτε την Ανατολή, ούτε τη Δύση. Αυτός ο παίχτης έρχεται από το Διάστημα! Την 9άδα συμπλήρωσαν οι: Bambi "ο μισθοφόρος Ινδός", Τέρας, Pierre "la machette" και ο Michael Owen από την Ουαλία.
Χάρις στην καλωσύνη του Qαταραϊκού, ο Παντοχαϊκός, από ένα σύνολο για κλωτσιές μεταμορφώθηκε στη Μεικτή Κόσμου. Κι όμως, οι Παντοχαϊκάνοι, τα αχάριστα αυτά όντα, άρχισαν τα κλάματα πριν τη σέντρα, ότι και καλά ο Qαταραϊκός τους έστησε ξανά. Αδιόρθωτοι και αγνώμονες, δεν θα τους μάθουμε σήμερα.
Ο Qαταραϊκός, από την άλλη, ως ένα σύνολο κόμπακτ, με πειθαρχία και που έχει εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του, κατέβηκε να παίξει χωρίς κρυφά χαρτιά. Όσοι δηλώθηκαν ότι θα παίξουν, αυτοί θα έπαιζαν, μία ομάδα - κρύσταλλο, να τη χαίρεται κάθε ουδέτερος φύλαρχος: Γιάννης ο Άγνωστος Χ, Αδελφός Τσεκούρ, Αδελφός Αδελφού Τσεκούρ, Αγγέλου (αποφάσισε να παίξει πριν πετάξει για την Πόλη), Γιάννης Μπαγιαντέρας, Μήτσος, Πρόεδρας, Μανώλης "το ανάλαφρο (ή μήπως ξανάλαφρο;) φορ" και ο ένας και μοναδικός, ο χορευτής των γηπέδων, Φωτάρας!
Η ομοιογένεια έπαιξε το ρόλο της στην αρχή του αγώνα. Οι Παντοχαϊκάνοι ψάχναν να βρουν τα πατήματά τους και την ίδια ώρα ο Qαταραϊκός τους πατούσε. Τι κι αν έπαιζε με κόντρα αέρα; Οι μεγάλες ομάδες δε ψάχνουν για δικαιολογίες και άλλοθι. 2-0 με γκολάρες των Αδελφού Αδελφού Τσεκούρ και Φωτάρα και πληθώρα άλλων ευκαιριών. Απελευθερωμένος και με άφθονο χώρο στη διάθεσή του, αφού το Κατσίκι βοσκούσε πλέον στο άλλο μισό του γηπέδου, ο "Υδραυλικός" θύμιζε την παιχτούρα που όλοι θαυμάζαμε πέρυσι. Προς το τέλος του ημιχρόνου ο Παντοχαϊκός άρχισε να συνέρχεται και έκανε το 2-1 με γκολ του Μισθοφόρου. Αμέσως μετά το γκολ ο διαιτητής Καλογερόπουλος σφύριξε (απολύτως δικαιολογημένα) τη λήξη του ημιχρόνου. Νέα παράπονα από την ομάδα της κλάψας ότι και καλά τους χάλασε το momentum. Χου ρε!
Παθιασμένοι λόγω της "αδικίας" μπήκαν οι Παντοχαϊκάνοι στο Β' ημίχρονο αποφασιζμένοι να κάνουν το ματς ζούγκλα. Η κατάταση αυτή ευνόησε πολύ φυσιολογικά τους "έγχρωμους" (sic) παίκτες της ομάδας. 2-2 με γκολ του Pierre (το έχασε το γκολ ο τηλεοπτικός ΦαΚώς) και 2-3 με κωλιά του Τέρατος! Αφού είχαν σκοράρει κι αυτοί, ένας μόνο απέμεινε να βάλει γκολ. 3-3 με αριστοτεχνική στραβοκλωτσιά του Πρόεδρα, που έβαλε το "γκολ του τριμήνου" (βάζει ένα γκολ κάθε τρίμηνο). Από 'κει και πέρα έως και πολλές ώρες μετά τη λήξη του ματς ο γράφων είχε πέσει σε trance επομένως η υπόλοιπη περιγραφή του ματς γίνεται στο περίπου και κατ' εκτίμηση. Η σειρά των γκολ δεν έχει σημασία, ούτε ποιος τα έβαλε. Σημασία έχει να υπάρχει ειρήνη στον κόσμο.
Οι Έλληνες του Παντοχαϊκού, που πονάνε τη σιχαμερή αυτή φανέλα, βγήκαν μπροστά και με το γίγα Φώτη Αϊμάρ ξαναπήραν κεφάλι. Ενθουσιάστηκαν όμως τα γλυκά μου και νόμισαν ότι παιζόταν ποδόσφαιρο αλάνας. 4-4 με τον ανεξάντλητο Αδελφό Αδελφού Τσεκούρ και μετά από ένα ακόμα αποτυχημένο γιουρούσι του Παντοχαϊκού ο Qαταραϊκός έκανε το 5-4 με τον απέριττο στη συγκεκριμένη φάση Φωτάρα. Τότε ήταν που ο τρις ασιστούχος Μανώλης εξαφανίστηκε από το γήπεδο επικαλούμενος αυτή τη φορά επαγγελματική υποχρέωση (το πιστέψαμε τώρα!). Έκτοτε αναζητούνται τα ίχνη του.
Πλέον ο Qαταραϊκός έπαιζε ΜΕ ΕΝΑΝ ΠΑΙΚΤΗ ΛΙΓΟΤΕΡΟ. Με αφρούς στο στόμα ο Πετράν κερδίζει την τιτανομαχία με τον Αδελφό Αδελφού Τσεκούρ και ισοφαράει πάλι. Ξανά μπροστά ο Qαταραϊκός με το Μήτσο αλλά ο Φώτης Αϊμάρ μίλησε ξανά με ωραίο διαγώνιο σουτ. Καταργώντας κάθε έννοια fair play οι Παντοχαϊκάνοι ζητάνε να συνεχιστεί ο αγώνας μέχρι τελικής πτώσης, μέχρι να αξιωθούν δηλαδή να κάνουν το 7-6. Ο Ιμάμης είχε ξεχάσει να ανέβει στο μιναρέ για να σφυρίξει τη λήξη (έβλεπε το καθηλωτικό ματς στην τηλεόραση) οπότε σε μία σπάνια αναλαμπή αθλητικού πνεύματος οι παίχτες του Παντοχαϊκού συμφώνησαν ότι καλή είναι και η ισοπαλία.
Στο τέλος τα γνωστά, παράπονα από τον Παντοχαϊκό ότι το δημοσιογραφικό τιμ του σάιτ πάλι θα περιγράψει μονόπλευρα τον αγώνα.
Εσείς αγαπητοί αναγνώστες είδατε έστω σε μία γραμμή κάτι τέτοιο;;;;; Τα συμπεράσματα για το ποιόν των ανθρώπων αυτών δικά σας!